ΑΓΑΘΑ ΤΥΧΑ

Η αγαθή τύχη της Θεσπρωτίας
χρειάστηκε και στην περίπτωση του Ν. Νίτσου.
Έφυγε μικρό παιδί με τον πατέρα του για την Κωνσταντινούπολη
κυνηγημένος από τους αγάδες του Φιλιατιού.
Μορφωμένος, ξαναγύρισε το καλοκαίρι του 1914:
"επεθύμησα να επανέλθω προς επίσκεψιν της γενετείρας
την οποίαν παις δούλην κατέλιπον
και ν΄αναπνεύσω εκ νέου τον αέρα των βουνών της
ηλαφρωμένον εκ του μουσουλμανικού άγους"
Από τότε έμεινε για πάντα στον Τσαμαντά.
Οι πόλεμοι δεν τον άφησαν να φύγει,
κι έτσι μας άφησε δυο βιβλία
και εκατοντάδες άρθρα σκορπισμένα στα έντυπα της εποχής
από την Κωνσταντινούπολη ως τη μακρινή Αμερική.
Αν ξαναγύριζε στην Πόλη
σίγουρα δεν θα έγραφε τις μονογραφίες του.
Αγαθά τύχα.