LA BASTIA

Δεκέμβρης κι ας θυμηθούμε τον άλλο Δεκέμβρη του '44.

Ένας χάρτης κι ένα κείμενο που μου άρεσε.

Περισσότερα εδώ.

"...Όταν λοιπόν οι Βούλγαροι γίνονται σοβιέτ, κατέχουν και μέρος του ελληνικού εθνικού χώρου. Κανονικά, ως σύμμαχοι Αμερικανών και Άγγλων, οι Σοβιετικοί έχουν ελευθερώσει την ανατολική Μακεδονία και δυτική Θράκη....Ο ΕΛΑΣ θα περιμένει την απελευθέρωση, λεει η συμφωνία της Καζέρτας, έως την γραμμή Αξιού.Οι Άγγλοι και η εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση (υπάρχει και άλλη, του Γ Ράιχ, εξοριστη ελληνικη κυβέρνηση, του Κουτσονίκου) δεν ζητούν καν τα απελυθερωμένα ελληνικα εδάφη που κατέχει ο σύμμαχος πλεον, βουλγαρικός στρατός. Ο Παρτσαλιδης σύμφωνα με δικα του λογια είναι λίγο μετά την κατάληψη της Σόφιας, 15 Οκτωβρίου, στον Τολμπούκιν και του ζητά βοήθεια. Αντί βοήθεια, ο στρατηγός δίνει εντολη που εκτελείται ,να αναχωρήσουν τα τέως στρατεύματα κατοχής και νυν απελευθερωτικά απο Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και να γυρίσουν στα παλιά σύνορα. ΟΙ Βούλγαροι ξεχνουν την Ελλαδα κι στέλνουν βοήθεια στον Τολμπούκιν τις στρατιες τους, μέσα απο μια τουριστική βόλτα απο τις χώρες των Σκοπίων που έως πρόσφατα κατείχαν ως άξονας. Το μυαλο τους δεν είναι στην Ελλαδα, όπως πιστεύουν οι εθνικοφρονες, αλλα στα μέρη των Σόπτσηδων, να τα πάρουν ντε φάκτο απο τους Σέρβους...Οι Άγγλοι προσπαθουν να μαζέψουν στρατό Ελλήνων. Εχουν τον ηττημένο Ζέρβα στην Ήπειρο, τους νεκρους των ταγμάτων στον Μελιγαλά του Σεπτεμβρίου, τον Αντων Τσαους στη Μακεδονία και Θράκη, τους συνεργάτες των Γερμανών στο Κιλκίς, Κισά  Mπατζάκ, Δάγκουλα, και λοιπούς που περιμένουν να γίνουν ΕΔΕΣιτες,και κανέναν άλλον πλην των  ελληνικών υπηρεσιών που δούλευαν γιά τους Γερμανους,υπηρεσίες που πρέπει, αφαιρουμένων και μερικων δοσιλογων γιά να μη καρφωθουμε και τελείως, να αποτελουν τους νέους υπηκόους του Παπανδρέου.

Α, και οι Χίτες.Στο Θησείο.

Λεπτομέρεις δεν έχει. Το Κιλκίς άντεξε πέντε ώρες και μετά διαλυθηκε. Η Θεσσαλονίκη έπεσε στα χέρια του ΕΛΑΣ που παραβίασε, ή έκανε πως δεν ήξερε τις συνθήκες.Χωρις Αγγλους, η κατάληψη της εξουσίας απο τον ΕΛΑΣ ήταν υπόθεση έστω μιάς εβδομάδας.

Δηλαδή χωρίς τον Στάλιν.

Αλβανία και Βουλγαρία θα είχαν πάρει ένα σωρό εδάφη, ακόμη και ελληνικα. Η Σοβιετικη Ένωση θα κατείχε την έξοδο των στενών και άν δεν υπήρχε σοβιετικη τουρκία, να μου τρυπησετε όλες τις μύτες. 

Δεν θα υπηρχε βέβαια κανένα κράτος του Ισραήλ, και το 1989, η Ελλαδα θα ήταν μαζί με την βόρεια Κορέα που δεν θα ήθελε αλλαγή καθεστώτος. 

Και απο την ελληνική εμιγκρέτσια που θα ήτο εις Ευρώπας και ιδίως εις Αμερικάς, οπως συνέβη και στις Βαλτικες χώρες, η ομογένεια που θα έμοιαζε με την βιετναμέζικη ιδεολογικως, έπρεπε να ξέρει ρώσικα γιά να κανει καμιά δουλειά στην Ελλαδα. Οπως στα ρώσικα θα ήταν και ο συνδυασμός ακριβολογίας και ανακριβολογίας του καθηγητή Καλύβα.

Διότι το γαιτανάκι του αίματος δεν έχει ισοζύγιο το "πήραν ομήρους τα κουμούνια και ξεκίνησαν τις σφαγές". Η ιστορία αυτου του βλακωδους ισοζυγίου ξεκινάει απο τον Μέγα Βενιζέλο του Ιδιωνύμου και απο κατι εκλεγεμένους Δημάρχους Καβάλας κομμουνιστές που αντί Δημαρχείο έμπαιναν φυλακή. 

Και συνεχίζεται με την παράδοση των κομμουνιστών στις αρχές κατοχής και η αναστροφή ήλθε με την συστηματικη σφαγή των χωροφυλακων και την εξολοθρευση συνεργατών των αρχών κατοχής και πληθους ασχέτων "εθνοπροδοτών" και μετά γύρισε το τούμπανο με τις άλλες ομάδες της άλλης τρομοκρατίας και τελειωμό δεν έχουμε.

Υπήρξαμε ένα πειστικο προτεκτοράτο. 

Μπορεί να ήμεσθεν χειρότερα ως σοβιετικο προτεκτοράτο 

.Αλλα πως είναι να είμαστε ένα κράτος, κανένας μας δεν το βρε και δεν το πε ακόμη. 

Αυτο το αίμα που χύθηκε και χύνεται, κάποιος άς  πράξει  κατι αιμοστατικό και άς μη το συκοφαντούμε. 

Διότι απο την κακίστρω μας την μοίρα, χαραμίσαμε πληθος γειτόνων, πληθος αναιτίων συγκατοίκων όπως την γυφτουριά, που είχαμε καιρό να τους λοιδωρούμε. Ενας τέτοιος λαός και να γινόμαστε καθε τόσο ένα κακό μιλετι! μήπως ο Εφιάλτης να είναι ο πιό αντιπροσωπευτικός μας ήρωας; 

Ο ένας γονιός μου ΕΠΟΝ, ο άλλος στην ΠΑΟ. Όλα τα σόγια που ξέρω, με αίματα στους πέντε ανέμους. Παρόλο που προκόβω σε αυτά, δεν θέλω λόγια, αλλά κλειστά ήρεμα βλέφαρα σε όλους τους συμπατριώτες μου, μερικές ώρες την ημέρα ή την νύχτα, τουλάχιστον..."