"… Η
απόρριψη, του άλλου είναι πλέον κοινός τόπος. Γενικευμένος. Σαρώνει η αρνητική
εικόνα για τον τάδε ή δείνα, επιτυχημένο ή αποτυχημένο, αλλά και για τον απλώς
γνωστό, συνάδελφο ή ακόμα και «φίλο», σε κουβέντες δημόσιες ή ιδιωτικές.
Είμαστε έτοιμοι, πάνοπλοι, να αποκαθηλώσουμε, να απαξιώσουμε, να υποτιμήσουμε,
να υποβαθμίσουμε αλλά όχι να επαινέσουμε, να κατανοήσουμε, να αποτιμήσουμε με
ψυχραιμία. Είναι στατιστικά παρατηρημένο: μόλις διατυπωθεί καλή κουβέντα ή
κρίση για κάποιον, ενεργοποιούνται επιθετικά ανακλαστικά.
Η ανθρωποφαγία καιροφυλακτεί ως άμεση αντίδραση στην όποια
διάκριση προσώπου εντός ελληνικής επικράτειας. Η ζήλια, το διαρκές αδικαίωτο
«εγώ», ορθώνει τείχη ανάμεσα στην επιτυχία του άλλου και τη δική μας μη
αναγνώριση. Μηδενική ανοχή στην επαγγελματική άνοδο, βράβευση, θαυμασμό ή
ικανότητα, που συγκεντρώνει ο διπλανός, γνωστός ή ξένος.
Μέσα από τις ηλεκτρονικές αναρτήσεις και «συνομιλίες» γιγαντώνεται και πολλαπλασιάζεται η αποστροφή που φωλιάζει στον καθένα για τον καθένα, χρήστη ή μη. Η εδραίωση αυτής της «εμπόλεμης» συνθήκης προδίδει πολλά για εμάς και για την κοινωνία…"
Μέσα από τις ηλεκτρονικές αναρτήσεις και «συνομιλίες» γιγαντώνεται και πολλαπλασιάζεται η αποστροφή που φωλιάζει στον καθένα για τον καθένα, χρήστη ή μη. Η εδραίωση αυτής της «εμπόλεμης» συνθήκης προδίδει πολλά για εμάς και για την κοινωνία…"
Από την "Καθημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου