Η Κοσοβίτσα σήμερα.
Η πίσω πλευρά της Μουργάνας, κόντρα στον απογευματινό ήλιο.
Φωτογραφία από τον Κασιδιάρη.
(Είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα, αλλά φαίνεται ότι παραήταν εύκολη η πτώση της Μουργκάνας. Θα συνέβαινε αυτό αν παρέμενε στη θέση του ο Καλιανέσης; Έμπειρος στρατιωτικός, απέδειξε στην πρώτη πολιορκία ότι ήξερε να χειριστεί τις έκτακτες καταστάσεις, όπως τον εμβολισμό στο Σκητάρι. Τελικά το σχέδιο του Εθνικού Στρατού παρέμεινε (πέρα από τις ανόητες κατα μέτωπον επιθέσεις) το ίδιο. Αιφνιδιασμός από την πίσω πλευρά και κατάληψη της κορυφής. Επαναλήφθηκε και πέτυχε. Ο Κολιγιάννης (ως αντικαταστάτης του Καλιανέση) δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο με τον προκάτοχό του. Να μεταφέρει δηλαδή δυνάμεις στο Μεσοβούνι και ν' αποτρέψει την ανάβαση του στρατού στο ύψωμα. Από κει και πέρα η μάχη είχε χαθεί για το Δημοκρατικό Στρατό. Η περιοχή τους κόπηκε στη μέση. Θα μπορούσαν βέβαια να αποσυρθούν στη μεριά του Τσαμαντά, αλλά χωρίς το 1806 τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Έτσι προτίμησαν (γι άλλη μια φορά) μια παλαβή υποχώρηση-απαγκίστρωση, για την οποία θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε...
Ας κρατήσουμε για πρώτο συμπέρασμα, το ρόλο της διοίκησης. "Καραβανάδες του γιούργια" από τη μεριά του Εθνικού Στρατού, οδήγησαν τους φαντάρους στη σφαγή. Μια πονηρή κίνηση (ο αιφνιδιασμός στο Σκητάρι) πνίγηκε μέσα στην γενική νωθρότητα. Από την άλλη πλευρά η έξοχη κίνηση του Καλιανέση (ο αιφνιδιασμός της Πόβλας) έδωσε τη νίκη στο Δημοκρατικό Στρατό. Όταν άλλαξε η διοίκηση, "το τσακάλι" ο Τσακαλώτος χτύπησε από εκεί που δεν το περίμεναν: Από την Αλβανία ουσιαστικά, την ίδια στιγμή που ο Κολιγιάννης συνέχισε να διοικεί σαν "πολιτικός επίτροπος" και όχι ως στρατιωτικός διοικητής. Η Μουργκάνα, " το άπαρτο κάστρο της λευτεριάς" κράτησε όχι με τα πολυβολεία και τα ναρκοπέδια, αλλά με τις έξυπνες αντεπιθέσεις και πάρθηκε από έναν πονηρό αντίπαλο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου