LA BASTIA

Εμείς τη λέμε Κοκιά, κι απ' το φλοιό της φτιάχναμε τις τζαμάρες για τα κάλαντα του Λαζάρου. Η τζαμάρα ήταν σαν χωνί, και το γλωσσίδι της ήταν από φύλλο μπότσκας. Έβγαζε έναν οξύ ήχο και μαζί με το χτύπο από τις τσιόρες, και τα κουδουνίσματα, συντελούσαν στην τέλεια Σαγιαδινή κακοφωνία.
Το δέντρο αυτό κάηκε το καλοκάιρι. Δυο αεροπλάνα -το ένα παραλίγο να πέσει- ένα ελικόπτερο που ήρθε...την άλλη μέρα, δεν κατάφεραν -φυσικά- να κάνουν τίποτε.
Οι γελάδες, τα κατσίκια και τα πρόβατα δεν χρειάζονται τα δέντρα.