ηλιοβασίλεμα στη Σαγιάδα

Έτσι, για να σπάσει λίγο η μυρουδιά του μπαρουτιού...

Κιάμος Κόκκορης Μάστορας

24 Συντάγμα του ΕΛΑΣ. Από τα αριστερά προς τα δεξιά καθιστοί: Σπύρος Κόκκορης (Δράκος)   Παραμυθιά, Νίκος Κιάμος ()  Τσαγγάρι Παραμυθιάς. Όρθιοι: Θωμάς Ζάχος (Μπατάγιας)  Ρεματιά Πρέβεζας, Γιάννης Μάστορας (Τζαβέλας)  Κορίτιανη (Φροσύνη) Παραμυθιάς και Κώστας Νούτσος (Σκηπίων) Νικολίτσι Πρέβεζας.

ΔΗΜΟΣ ΒΟΤΣΙΚΑΣ

                                                Δημοσθένης (Δήμος)  ΒΟΤΣΙΚΑΣ
 Γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Σταυράκι Γιαννινων. Το 1937 οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και το 1942 στο ΚΚΕ. Στην Εθνική Αντίσταση πήρε ενεργό μέρος και αναδείχτηκε σε ηγετικό στέλεχος του νομού. Πιάστηκε από τον ΕΔΕΣ και κλείστηκε στο στρατόπεδο της Αγίας Παρασκευής Γιωργανων, όπου βασανίστηκε άγρια, πιάστηκε από τους Γερμανούς και κλείστηκε στη Ζωσιμαία σχολή όπου επίσης, βασανίστηκε απάνθρωπα. Τι μεταβαρκιζιανό καθεστώς τον κυνήγησε, τον συνέλαβε, τον κακοποίησε και τον έκλεισε στις φύλακες του Αη Κοσμά. Τον Ιούλιο το 1946 βγήκε στο βουνό και πήρε μέρος σε πολλές μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ στην Ήπειρο (ιδίως στη Μουργκάνα) και τη Μακεδονία. Στις 12 Φλεβάρη 1949 τραυματίστηκε βαριά στη μάχη της Φλώρινας. Στο ΔΣΕ διετέλεσε διαδοχικά αντάρτης, ομαδάρχης, βοηθός διμοιρίτη, επιμελητής Αρχηγείου Ηπείρου, επίτροπος της 137 Ταξιαρχίας της 8ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, διευθυντής της Μονάδας εφοδιασμού του ΓΑ του ΔΣΕ, διοικητής της ιδιαίτερης φρουράς του Γενικού Αρχηγείου, ακόλουθος του Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. Νίκου Ζαχαριάδη, ονομάστηκε ταγματάρχης, πολιτικός επίτροπος του ΔΣΕ.
Το 1949 βρέθηκε στην Τασκένδη. Είκοσι χρόνια εργάστηκε στη βιομηχανία και στις οικοδομές.
Το 1960 άρχισε να δημοσιεύει άρθρα, χρονικά του αγώνα, μορφές ηρώων, και διηγήματα στην εφημερίδα "ΝΕΟΣ ΔΡΟΜΟΣ" των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων. Από το 1969 μέχρι το 1980 εργάστηκε συντάκτης και από το 1980 ως το 1982 αρχισυντάκτης της εφημερίδας. Παντρεύτηκε την Βικτώρια και απέκτησαν δυο παιδιά την Γεωργία και τον Βαγγέλη.
Επαναπατρίστηκε το 1982, και ήταν μέλος της ΚΟΒ Γαλατσίου, ως το τέλος της ζωής του.
Πέθανε στις 5 Οκτώβρη 2006.
Εξέδωσε τα παρακάτω βιβλία:

Νικόλα Κιάμος, Τσίλη Μάστορας

Τασκένδη, κάπου στη δεκαετία του '60. Μιά παρέα θρυλική για την περιοχή της Θεσπρωτίας!
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Δήμου Βότσικα, Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΞΑΝΑΖΩΝΕΤΑΙ Τ΄ΑΡΜΑΤΑ, Αθήνα 1983. Όρθιοι από αριστερά: Βασίλης Γιωτόπουλος (Βασίλη Μάνθος),Γιάννη Μάστορας. Καθιστοί από αριστερά: Νικόλα Κιάμος, Τσίλη Μάστορας, Κώστας Μάστορας (Φαρσαλιώτης).

Σκάλωμα

«δύσεται ο ήλιος μεσημβρίας και συσκοτάσει επι της γης εν ημέρα το φως»
                                                                                                          Αμώς Η΄9 

ένα ακόμα καντάρι;

Ένα ακόμα καντάρι; Όχι, γιατί το συγκεκριμένο έχει μήκος 1 μέτρο και 5 εκατοστά! Έχω δει και μεγαλύτερα, αλλά μέχρι να τα αποκτήσω θα ασχολούμαι με αυτό.
Η κεφαλή του είναι διακοσμημένη κι έχει και τα αρχικά του ιδιοκτήτη.

ΟΙ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ

ΟΙ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ

Όταν κάποιος ταξιδιώτης από την Φλάνδρα, πέρασε στα 1609 από τη Βενετία κουβαλούσε μαζί με τις αποσκευές του κι ένα μονοκιάλι το οποίο είχε εφεύρει ένας συμπατριώτης του, ο οπτικός  Χανς Λιπερσέι. Το όργανο αυτό μπορούσε να μεγεθύνει ένα μακρινό αντικείμενο τρεις φορές. ( Ένας σεληνιακός κρατήρας φέρει για πάντα το όνομα του πρώτου κατασκευαστή).

Ο Γαλιλαίος,  μόλις το έμαθε, βρήκε τον ταξιδιώτη  και μελέτησε το όργανο. Με βάση τις δικές του έρευνες, το τελειοποίησε τόσο πολύ, ώστε κατάφερε με αυτό να αλλάξει μια για πάντα τις θεωρίες για τα ουράνια σώματα.

Θέλοντας να τάχει καλά με την εξουσία, χάρισε ένα τηλεσκόπιο στον δόγη Λεονάρδο Ντονάτο, που ενδιαφέρονταν πιο πολύ για τα επίγεια αντικείμενα και συγκεκριμένα για τα εχθρικά καράβια, που διακρίνονταν πολύ καλύτερα στον ορίζοντα με το δώρο του Γαλιλαίου.

Ο δόγης χάρηκε αλλά η Αγία Έδρα στη Ρώμη καραδοκούσε. Αν η γη γύριζε γύρω από τον ήλιο, έχανε κυριολεκτικά τη γη κάτω από τα δικά της πόδια. Ο Γαλιλαίος ανακάλυπτε συνεχώς καινούρια πράγματα στον ουράνιο θόλο αλλά έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός στις ανακοινώσεις του κάτω στη γη…

Θέλοντας να κοινοποιήσει στους συναδέλφους του αστρονόμους τα καινούρια θαυμαστά πράγματα, κατέφυγε στη σιγουριά των…αναγραμματισμών που ήταν μια συνηθισμένη μέθοδος να μην ανακοινώσεις τίποτε χωρίς ταυτόχρονα κάποιος άλλος να σου κλέψει την δόξα! Ο φόβος της εκκλησίας, ο ανταγωνισμός με τους άλλους αστρονόμους κι η έμφυτη κλίση του προς τη διασκέδαση, δημιούργησαν μια σειρά από ευτράπελες παρανοήσεις που άλλαξαν την πορεία της επιστήμης!

Ένας από τους (τελικούς) αποδέκτες των περίεργων αυτών μηνυμάτων ήταν κι ο μεγάλος αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ. Δουλεύοντας πυρετωδώς στην Πράγα, βελτίωνε τη θεωρία του Κοπέρνικου για το ηλιοκεντρικό σύστημα, μετατρέποντας τους μέχρι τότε τέλειους κύκλους των πλανητών σε ελλείψεις. Υμνώντας την εφεύρεση του συναδέλφου του, ο Κέπλερ έγραψε πως το τηλεσκόπιο άξιζε περισσότερο από τα σκήπτρα των βασιλιάδων!

Αντίθετα, όσοι έμεναν πιστοί στην παράδοση, αρνούνταν όχι μόνο τις ανακαλύψεις αλλά και το ίδιο το μέσον! Ο φιλόσοφος Τζούλιο Λίμπρι, αρνήθηκε μέχρι το θάνατό του να κοιτάξει μέσα από τηλεσκόπιο! (Όταν πέθανε, ο Γαλιλαίος σχολίασε χαιρέκακα, ότι θα δει επιτέλους ο Λίμπρι τους δορυφόρους που ανακάλυψε με το τηλεσκόπιο, στη διαδρομή του προς τον…παράδεισο!)

Στις 25 Ιούλη του 1610, κοιτάζοντας τον ως τότε τελευταίο πλανήτη, τον Κρόνο, ο Γαλιλαίος παρατήρησε έκπληκτος  τους  δακτύλιους  που τον περιτριγυρίζουν. Με το πρωτόγονο εκείνο τηλεσκόπιο είδε μόνο σκιές. Έτσι σημείωσε στο ημερολόγιό του:

ALTISSIMUM  PLANETAM  TERGEMINUM OBSERVAVI

έχω παρατηρήσει ότι ο υψηλότερος πλανήτης είναι τριπλός!

 Το «ανακοίνωσε»  αμέσως στις 4 Αυγούστου αναγραμματισμένο στον πρέσβη της Τοσκάνης στην Πράγα Ιουλιανό των Μεδίκων μ΄ένα ακαταλαβίστικο  «άμπρα κατάμπρα»:       SMAISMRMILMEPOETALEUMIBUNENUGTTAURIAS (δυο V έγιναν U).

Ο  Κέπλερ όταν το έμαθε, στρώθηκε στη δουλειά της αποκρυπτογράφησης. Το αποτέλεσμα το θεώρησε «βάρβαρους λατινικούς στοίχους»!

SALVE, UMBISTINEUM GEMINATUM MARTIA PROLES δηλαδή

Χαίρετε φλεγόμενοι δίδυμοι, παιδιά του Άρη! Αφού ο Γαλιλαίος είχε ανακαλύψει τέσσερις  δορυφόρους του Δία, τώρα ανακάλυπτε δυο «παιδιά» δορυφόρους του Άρη.

Έτσι ο Κέπλερ, «είδε» τον Φόβο και τον Δείμο 250 χρόνια πριν τους ανακαλύψει πραγματικά  το 1877 ο Έιζαφ Χωλ! (έχει κι αυτός τον κρατήρα του στη Σελήνη).

Ο Όμηρος βέβαια πάντα υποστήριζε ότι ο Άρης είχε δυό αχώριστους συνοδούς, τα φοβερά και τρομερά παιδιά του. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να περιγράφουν μυθολογικά ότι έβλεπαν στον ουρανό. Πως όμως είδε τα παιδιά του Άρη ο Όμηρος; Μιά «εξήγηση»  έδωσε στα 1950 ο Immanuel Velikovsky με το «κόσμοι σε σύγκρουση». 

Αφού οι αρχαίοι δεν μπορούσαν να δουν τους μακρινούς πλανήτες και τους δορυφόρους τους, ήρθαν αυτοί μια βόλτα ως τη γη! (κάτι σαν το βουνό με τον Μωάμεθ). Αυτό προκάλεσε αλλαγή στον άξονα και την τροχιά της, φέρνοντας τεράστιες καταστροφές που περιγράφονται στις μυθολογίες των λαών! Τον Χώλ είχε προλάβει ακόμα κι ο Τζόναθαν Σουίφτ στα 1726.Οι αστρονόμοι των Λιλιπούτειων εξήγησαν στον Γκιούλιβερ τα πάντα για τους δορυφόρους του Άρη!

Όμως ο Γαλιλαίος συνέχιζε την έρευνά του και στρέφοντας το τηλεσκόπιό του το Δεκέμβρη του 1610 στην Αφροδίτη αυτή τη φορά, είδε με τα μάτια του επιτέλους αυτό που ο Κοπέρνικος είχε προβλέψει ύστερα από ατέλειωτους μαθηματικούς υπολογισμούς: ότι δεν ήταν αστέρι κι ότι είχε φάσεις, όπως η Σελήνη! Ήταν νωρίς για να το αποδείξει αλλά καθώς είχε έφεση στους αναγραμματισμούς και στα αινίγματα  (βελτιώνοντας είναι αλήθεια το στυλ του αφού κατάφερε να οργανώσει τον αναγραμματισμό σε πρόταση αυτή τη φορά) έγραψε ξανά στον Ιουλιανό: HAEC IMMATURA AME IAM FRUSTRA LEGUNTUR OY

Μάταια μελετάω τώρα αυτά τα πρόωρα πράγματα.

Ο Γαλιλαίος θεωρούσε ότι ήταν πρόωρο να μιλήσει για το θέμα. Σε ένα μήνα όμως ανακοίνωσε τη λύση στον πρέσβη. Με τον αναγραμματισμό των λέξεων προκύπτει αυτό που εννοούσε, αλλά ακόμα κι έτσι  χρειάζονταν μεγάλη προσπάθεια για να ερμηνευτεί: CYNTHIAE FIGURAS AEMULATUR MATER AMORUM

Η μητέρα του Έρωτα  δηλαδή η Αφροδίτη, αντιγράφει τις μορφές της Κυνθίας δηλαδή της Κυνθίας Αρτέμιδος ,της Σελήνης. (Η Άρτεμις, ονομαζόταν Κυνθία, επειδή γεννήθηκε μαζί με τον Απόλλωνα στον Κύνθο της Δήλου).

Όμως ο Κέπλερ ακάθεκτος, με σχεδόν «μαγικές» ικανότητες (η μητέρα του είχε κατηγορηθεί ότι ήταν μάγισσα) «έλυσε» για μιαν ακόμη φορά διαφορετικά τον γρίφο.

(Όπως σωστά παρατηρεί ο Φραμπέτι, η δεύτερη νοηματική αναδιάταξη του αναγράμματος είναι κάτι απόκρυφο που αγγίζει το θαύμα!)

Κι όμως ο γιός της μάγισσας αυτός που είχε εντρυφήσει  στα γραπτά του Ιμπν αλ – Ζαρκαλί (Αζαρκιέλ),
 συμπέρανε ότι:

MACULA RUFA IN JOVE EST GURATUR MATHEM

Υπάρχει μια κόκκινη κηλίδα στον Δία, η οποία περιστρέφεται μαθηματικά!

Έτσι «ανακάλυψε» και την κόκκινη κηλίδα του Δία!

-----------------------------------------

Τα στοιχεία προέρχονται κυρίως από τα βιβλία:

1  ROBERTO CASATI , Η ανακάλυψη της σκιάς, Εκδόσεις του εικοστού πρώτου, Αθήνα 2004

2  Ulinka Rublack "The Astronomer and the Witch. Johannes Kepler's Fight for his Mother"

3 Κάρλο Φραμπέτι, Ο αλγόριθμος της μελαγχολίας, opera Αθήνα 2005

4 Immanuel Velikovsky, Worlds in Collision

Σκάλωμα 1917

Το λιμάνι της Σαγιάδας (Σκάλωμα) σε φωτογραφία από γαλλικό πολεμικό πλοίο, στις αρχές του 1917. Φωτογραφία από γυάλινη στερεοσκοπική πλάκα φωτογράφου της Γαλλικής στρατιωτικής αποστολής στην Αλβανία και την Ήπειρο κατά τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο. (Γρηγόρης Μανόπουλος).

Αντάρτικες μονάδες

Χώροι δράσης των ανταρτικών μονάδων σε Αλβανία και Ελλάδα. 6-6-1944. Aπό το γερμανικό πολεμικό ημερολόγιο του ΧΧΙΙ. Σ.Σ. που είχε έδρα τα Γιάννενα. (Από Byron Tesapsides).

Η...υποδοχή!

Μαθημένοι να συμπράττουν με την κάθε εξουσία, οι προύχοντες της μικρής πόλης, χαιρετούν φασιστικά (το είχαν μάθει καλά από τη δικτατορία του Μεταξά) τους Ιταλούς εισβολείς. Πολύ σύντομα, οι ίδιοι θα αγκαλιάσουν και τους Γερμανούς
Αυτές τις φωτογραφίες δεν θα τις δείτε σήμερα...

Το ...καινούργιο ποδήλατο!

Δέκα χρόνια μεγαλύτερο από μένα!

Μιά εικοσάρα...ογδονταπέντε ετών!

Από το 1935 στη δουλειά! Βάφτηκε πριν τον πόλεμο, μετά τον πόλεμο, στον εμφύλιο, στη χούντα. Ολόκληρη η ελληνική ιστορία πάνω στα τάσια της. Από το εργοστάσιο του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΟΥΣΧΟΥΝΤΗ.

Η αρχική κατάσταση.

Η τελευταία κούκλα!

Η τελευταία κούκλα!

Γιουγκοσλάβικα και βουλγάρικα αρχεία

Εμφύλιος πόλεμος : έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία / επιμέλεια Βασίλης Κόντης, Σπυρίδων Σφέτας. Ακόμα ένα σημαντικό βιβλίο έρχεται να προστεθεί στη μακρά σειρά των βιβλίων του εμφυλίου.
Η "ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ" βλέπω να καθυστεράει πολύ!

Η περαταριά της Σούλιασης

Το πέρασμα του ποταμού Καλαμά (με καΐκι γεμισμένο με άμμο για να μην τουμπάρει). Φωτογραφία Fred. Boissonnas Μάης 1913. Υπήρχαν τρία περάσματα στον Καλαμά από το Τσιφλίκι (Ράι) ως τη Βρυσέλα. Ο Boissonnas ήταν στη Γκούμανη και μετά βάδισε για την Παραμυθιά. Γύρισε πίσω προς το Ράι; Πέρασε το βουνό της Βρυσέλας από κάποιο πέρασμα που υπήρχε τότε και έφτασε στην περαταριά; Τέλος, πέρασε αμέσως από την Γκούμανη στη Σούλιαση (Άγιος Βλάσιος);

Η λύση βρίσκεται στην πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε. Οι λόφοι πίσω και η κουμποραχιά της Ντούλκας, μας δείχνουν τη Σούλιαση.

Η περιοχή από το Google Earth.

Σημείωση: Στο λεύκωμα για τον Μπουασονά πριν από χρόνια, έγραψα πως η λούντρα ήταν στη Βρυσέλλα. Μόλις μπορέσω θα πάω στην περιοχή ώστε να το ταυτίσω απόλυτα με φωτογραφίες.

ξανά στις ζυγαριές...

την έλυσα για να την καθαρίσω από τα πολλά στρώματα μπογιάς. Ήδη άστραψαν τα ζύγια...Έπεται συνέχεια...

Περί κάρων...

Σήμερα τοποθέτησα τον άξονα στις ρόδες από ένα παλιό κάρο. Πριν από χρόνια τις είχα στείλει στη Θεσσαλονίκη, στον τελευταίο Έλληνα καροποιό και τις έφτιαξε γιατί είχαν σαπίσει.
Χτες βρέθηκε ο άξονας σε ένα σταύλο και αφού παιδευτήκαμε αρκετά, καταφέραμε να τον λύσουμε.

Ο άξονας του κάρου.

Στις δυο άκρες, εκεί που μπαίνουν οι ρόδες, υπάρχει η παραπάνω κατασκευή η οποία ενσωματώνεται στο κέντρο της ρόδας.

Η άκρη του άξονα, χωρίς την κατασκευή (δε θυμάμαι πως τη λένε, θα ρωτήσω και θα το γράψω) και το μπουλόνι.

Το μπουλόνι που δένει τον άξονα με τη ρόδα.

και τέλος το τεράστιο κλειδί (50 mm) που σφίγγει το μπουλόνι...

Μέχρι να τελειώσει το κάρο έχουμε πολλή δουλειά ακόμα, αλλά θα σας κρατάω ενήμερους με όλες τις...λεπτομέρειες!

ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ

Σημαντικό βιβλίο για τον Εμφύλιο που το απολαμβάνω στην δεύτερη έκδοσή του. Η διαμάχη του Μάρκου με τον Ζαχαριάδη, μέσα από τα μάτια των Σοβιετικών. Ακόμα κι ο Πετρίτης με τον Βασιλάρα παρελαύνουν σ' αυτόν τον κυκεώνα των κάποτε απόρρητων εγγράφων!

Η συλλογή των σφυριών

Τα σφυριά της φωτογραφίας προορίζονται για το Μουσείο Εργαλείων της Θεσπρωτίας. Πολλά από αυτά δεν είχαν τα αρχικά τους ξύλα κι έτσι έβαλα εγώ, αλλά θα χρειαστεί δουλειά για να βρούμε το μήκος τους. Ακόμα δεν έχω ξεμπερδέψει με τη χρήση του καθενός από αυτά. Κάθε πληροφορία ευπρόσδεκτη...

Ο Δεσπότης και ο Δαίμονας

Ο Δεσπότης και ο Δαίμονας: Από το μακρινό 1892. Θεσπρωτία.