Στο νοσοκομείο Φιλιατών...

Η απελπισία των απλών ανθρώπων, μπροστά στο...τέρας της γραφειοκρατίας! Έξοχη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή από το Νοσοκομείο Φιλιατών. Αυτή και δεκάδες ακόμα φωτογραφίες, καθώς και δεκάδες αντικείμενα, θα εκτεθούν από την Τετάρτη 24-4-2019 στο Κ.Ι.ΜΕ.ΘΕ.

Εκδήλωση στο Κ.Ι.ΜΕ.ΘΕ.

Ταξιδεύοντας στα παλιά ιατρεία και φαρμακεία των Φιλιατών...

Το τζαμί του Φιλιατιού

Με τόσες φωτογραφίες από όλες τις πλευρές, πιστεύω ότι γρήγορα θα μπορέσουμε να ετοιμάσουμε ένα ολόγραμμα του μεγαλύτερου και ωραιότερου τεμένους της Θεσπρωτίας-Τσαμουριάς.
Η ιστορία δεν κρύβεται υπό το μόδιον.
Ας αφήσουμε τους πολεμοκάπηλους να ονειρεύονται μάχες και αίματα κι ας σκύψουμε πάνω στο παρελθόν με σεβασμό.

ζυγίζοντας...

Άλλη μιά ζυγαριά (30 κιλών αυτή τη φορά) του ίδιου περίτεχνου τύπου με την 15κιλη που ανέβασα την προηγούμενη φορά. Εδώ φαίνονται καλύτερα οι υπέροχες λεπτομέρειες της περίτεχνης κατασκευής. Βέβαια οι μπακάληδες είχαν μιά μανία να μπογιατίζουν συνέχεια τις ζυγαριές (ή τους υποχρέωναν για λόγους καθαριότητας), κι έτσι η απομάκρυνση των χρωμάτων είναι κάπως δύσκολη, αλλά αξίζει τον κόπο!

Ο μύλος της Βήσσιανης στο Γορμό

Ο ΜΥΛΟΣ ΤΗΣ ΒΗΣΣΙΑΝΗΣ ΣΤΟ ΓΟΡΜΟ

Όταν πριν από αρκετά χρόνια ανέβηκα το φαράγγι του Γορμού από τη γέφυρα των Αγιών ως το Κατωγέφυρο στο Λαχανόκαστρο, συνάντησα τα ερείπια του μύλου της Βήσσιανης και το εντυπωσιακό μυλαύλακο το οποίο ήταν σχεδόν ανέπαφο.

Καιρό πριν ο Άγγελος Κίτσος, μου είχε χαρίσει το λεύκωμα  «Ζαγορισίων Βίος» στο οποίο περιλαμβάνονταν μια φωτογραφία από «Ψάρεμα με πεζόβολο σε ποτάμι του Ζαγοριού 1898». 

Οι Βησσανιώτες όμως αναγνώρισαν σ’ αυτή την φωτογραφία τον μύλο τους, που σήμερα είναι πολύ δύσκολο να επισκεφτούν, γιατί η «σκάλα» που οδηγούσε βαθιά μέσα στο φαράγγι έχει πια γίνει ρουμάνι.

Ανεβάζω σήμερα τη φωτογραφία αυτή από το αρχείο του συλλόγου Βησσανιωτών, με μικρές παρεμβάσεις στα φθαρμένα σημεία. Ακολουθούν οι φωτογραφίες που είχα βγάλει στο χώρο το 2009.

Και πάλιν ο Μουσά Ντέμης!

Επιτέλους, το βιβλίο του HAJREDIN ISUFI για τον Μουσά Ντέμη, έφτασε στα χέρια μου, μέσω του καλού μου φίλου Αντώνη Γκίνη. Βέβαια είναι γραμμένο στα Αλβανικά, αλλά κάτι θα γίνει και γι αυτό... Εκτεταμένα αποσπάσματα σύντομα. Θα σας κρατάω ενήμερους!

Χάρτης της Λακκότρυπας

Κάτοψη του σπηλαίου της Λακκότρυπας του Τσαμαντά, από το εξαιρετικό δελτίο της  Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας (τόμος XVI αρ. 1) του 1979.

Πριν και μετά.

Τουλάχιστον να ασχοληθώ με τις κλειδαριές μου...

Στο βωμό του κέρδους!

Τις τελευταίες δεκαετίες, το Δασαρχείο δεν ήταν ικανό να φυτέψει ούτε ένα δέντρο στη Σαγιάδα, να τοποθετήσει ένα παγκάκι για δείγμα ή να χαράξει ένα μονοπάτι. Κατάφερε όμως να σκυλεύσει ένα δάσος που είχαν φυτέψει με τα χεράκια τους οι μαθητές του χωριού τη δεκαετία του '50.
Έφερε τους εργολάβους να κόψει τεράστια δέντρα, να ξεκοιλιάσει το δασάκι με δρόμους, να ανοίξει την όρεξη στους καταπατητές να προχωρήσουν στο θεάρεστο έργο τους!!!

Συνόρων συνέχεια...

Συνεχίζουμε με την περιοχή της Σαγιάδας. Η "Λωρίδα Σαγιάδας" είναι μια περίεργη υπόθεση την οποία θα εξετάσουμε κάποτε...

Μουργκάνα

Όταν χαράζονταν τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στη Μουργκάνα (1923-4).

Η περιοχή του Τσαμαντά σε μεγάλη ανάλυση.

Στη Λακκότρυπα της Μουργκάνας!

Η σπηλιά όπως φαίνεται από τον χωματόδρομο.

Η είσοδος της σπηλιάς

Η είσοδος της σπηλιάς από το εσωτερικό της.

Η πλαγιά που κατεβαίνει προς τη σπηλιά. (φωτογραφία Αλέξανδρος Λαμπρίδης)

Η προτεινόμενη διαδρομή.

Οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες στο εσωτερικό του σπηλαίου.

Χτες, Καθαρή Δευτέρα, ο κόσμος έτρεχε στις παραλίες, κι εμείς πήραμε τα...βουνά!
Στόχος (για δεύτερη φορά) η Λακκότρυπα της Μουργκάνας. Στη σπηλιά αυτή έμειναν τα γυναικόπαιδα στο μακρύ τους ταξίδι από τη Μουργκάνα μέχρι την Ουγγαρία!
Τη διαμονή την περιγράφει έξοχα ο Μιχάλης Γκανάς στη "Μητριά Πατρίδα" του.
Η είσοδος της σπηλιάς φαίνεται από το χωματόδρομο, αλλά να φτάσει κανείς ως εκεί είναι ...,άλλη κουβέντα! Χτες αντιμετωπίσαμε και το παγωμένο χιόνι, το οποίο δεν έσπαγε με τίποτα!
Το παραμικρό γλίστρημα, θα ήταν καταστροφή!
Μετά από αρκετό ψάξιμο κι ανεβοκατεβάσματα στα κοφτερά βράχια, καταφέραμε τελικά να εντοπίσουμε την είσοδο της σπηλιάς η οποία δεν φαίνεται από πάνω (πρέπει δηλαδή να γνωρίζεις την ακριβή της θέση για να την προσεγγίσεις φυσιολογικά (χωρίς επικίνδυνη αναρρίχηση!)
Η σπηλιά είναι ευρύχωρη, με έναν κεντρικό θάλαμο και δυο σήραγγες οι οποίες είναι στολισμένες με όμορφους σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Σκοπεύουμε να καθαρίσουμε και να βάλουμε σημάδια στο μονοπάτι. Αξίζει τον κόπο να ανεβεί κανείς ως εκεί (Τώρα ας το επιχειρήσουν μόνο έμπειροι ορειβάτες!!!)

Καντάρια

Δυό καντάρια νεότερα, με το βαρίδι ενσωματωμένο αλλά μπρούτζινο. Οι κεφαλές στην αρχή μιμούνταν τις παλιές, μέχρι που απλοποιηθούν εντελώς (πάνω).

Πάνω από την παλιά τραπεζαρία, το υνί δεσπόζει σαν κάδρο!

Το γεφύρι της Γκούμανης

1945. Το γεφύρι της Γκούμανης, κοντά στη συμβολή του Καλπακιώτικου (ή Φιλιακιώτικου ή Γηρομεργιάτικου) με τον Καλαμά. Το φράγμα στο Τσεφλίκι, που αργότερα ονομάστηκε Ράι (και Ράγιον) δεν υπήρχε.

ζυγαριές για την κουζίνα

Αυτές οι δυο κυρίες δεν προορίζονταν για το εμπόριο και τα μαγαζιά, αλλά για την κουζίνα. Η αριστερή ζυγίζει σε οκάδες και η δεξιά σε κιλά.

τανάλιες

Μιά μικρή συλλογή από παλιές τανάλιες. Το Μουσείο Εργαλείων Θεσπρωτίας αυξάνει τις συλλογές του!

φωτιστικά...

Τρία φωτιστικά, φτιαγμένα με παλιά κομμάτια μηχανών. Το πρώτο από αργαλειό ταπητουργίας, το δεύτερο από παλιό παλάγκο και το τρίτο από άγνωστο ως τώρα εξάρτημα μηχανής λιοτριβειού (ίσως).

Αρίδες και τρυπάνια.

Η συλλογή, αργά αλλά σταθερά αυξάνεται. Το μουσείο των εργαλείων προχωράει. Έχει πολύ δρόμο ακόμα αλλά ελπίζω να προφτάκω...

Μουσά Ντέμης

Ένα ωραίο σκίτσο του Μουσά Ντέμη φτιαγμένο από τον Αλή Ντίνο Μπέη.