Περισσότερα στην εκδήλωση της 23ης Αυγούστου...
-Μιχάλη μου καλησπέρα!
Αύριο θα έχει προβολή η ταινία στο Γιρομερι! Θα είναι ωραία να έρθεις αν έχεις χρόνο και μπορείς
-Νίκο μου! Θάρθω με φίλους και γνωστούς!
Έγραψα στο Βασίλη Νιτσιάκο, ο οποίος μου απέστειλε ένα παλαιότερο κείμενό του για το ζήτημα:
Ρωτάνε
διαρκώς φίλες και φίλοι λέγοντας πως δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι τελικά συμβαίνει
με το «Βλάχικο ζήτημα». Παρότι νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να επανέρχομαι και
ότι είναι και κουραστικό για όλους μας και κυρίως για μένα, ας τους κάνω την
χάρη να πω δυο κουβέντες ακόμα:
Το
«ζήτημα» επανήλθε σχετικά πρόσφατα με αφορμή το θέμα του εγγραφισμού της
γλώσσας. Συγκεκριμένος φορέας από την θέση «δεν υφίσταται Βλάχικη γλώσσα»,
μετατοπίστηκε στο «είναι προφορική και δεν πρέπει να την γράφουμε» και στην
συνέχεια «να την γράφουμε αλλά μόνο στα Ελληνικά»... Το επιχείρημα είναι
γνωστό: Εάν την γράφουμε με λατινικούς χαρακτήρες δημιουργούμε εθνικό θέμα,
διότι την παρουσιάζουμε σαν μειονοτική γλώσσα και αυτό μπορεί να εκληφθεί ως
άμεση ή έμμεση αναγνώριση των Βλάχων ως μειονότητας. Μάλιστα αυτό συνδέεται με
την γνωστή ως «Ρουμάνικη προπαγάνδα», διότι οι εκπρόσωποί της στο παρελθόν
ακολούθησαν αυτή την πρακτική και άρα όσοι το επιχειρούν ξανά σήμερα είναι
συνεχιστές αυτής της προπαγάνδας, είναι δηλαδή «ρουμανίζοντες», τουτέστιν
αρνητές της ελληνικής τους ταυτότητας....
Κατ'
αρχάς, λίγα λόγια για την ιστορία του πράγματος:
Βαφτίσαμε
«Ρουμάνικη προπαγάνδα» μια ωμή και επίσημη επέμβαση της συγκεκριμένης χώρας στα
εσωτερικά της Ελλάδας με βάση διεθνείς συνθήκες και βεβαίως την συναίνεση της
ελληνικής κυβέρνησης. Το 1913, με την λήξη των Βαλκανικών πολέμων, υπογράφηκε η
Συνθήκη του Βουκουρεστίου, με βάση την οποία διαμοιράστηκαν τα εδάφη στους
συμμάχους. Η Ρουμανία είχε ήδη επιτύχει να αναλάβει ρόλο προστάτη των Βλάχων
ήδη από το 1905, που αυτοί αναγνωρίστηκαν σαν ξεχωριστό μιλλέτ από τον
Σουλτάνο. Έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, Ελ. Βενιζέλου και Τ.
Μαγιορέσκο: «Η Ελλάς συγκατατίθεται να παράσχη αυτονομίαν εις τας των
Κουτσοβλάχων σχολάς και εκκλησίας τας ευρισκομένας εν ταις μελούσαις ελληνικαίς
κτήσεσι και να επιτρέψη την σύστασιν επισκοπής διά τους Κουτσοβλάχους τούτους,
της Ρουμανικής Κυβερνήσεως δυναμένης να επιχορηγή, υπό την επίβλεψιν της
Ελληνικής Κυβερνήσεως, τα ειρημένα ενεστώτα και μέλλοντα θρησκευτικά και
εκπαιδευτικά καθιδρύματα.»
Επτά
χρόνια αργότερα, το 1920, στη συνθήκη των Σεβρών, επαναλαμβάνεται η προηγούμενη
συμφωνία για την Ελλάδα:
«Η
Ελλάς συμφωνεί να παραχωρήση, υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, εις τας
βλαχικάς κοινότητας της Πίνδου τοπικήν αυτονομίαν ως προς τα θρησκευτικά ή
σχολικά ζητήματα.»
Εν
τέλει, και σε πρακτικό επίπεδο, η Ελλάδα συμφώνησε να υπάρχουν ρουμάνικα
σχολεία, ρουμανική εκκλησία και ρουμανικές κοινότητες, με αποτέλεσμα ένα
κομμάτι του Βλάχικου πληθυσμού για διάφορους λόγους να αυτοπροσδιορίζονται σαν
Ρουμάνοι και ουσιαστικά να αναπτυχθεί Ρουμάνικη και όχι Βλάχικη μειονότητα.
Σημειωτέον ότι η συντριπτική πλειονότητα των Βλάχων αυτοπροσδιορίζονταν ως
Έλληνες, είχαν ελληνικό εθνικό φρόνημα.
Πάντως,
έτσι κι αλλιώς, αυτή η επέμβαση της Ρουμανίας με την στήριξη εξαρχής της Πύλης
προκάλεσε διχασμό στις κοινότητες, διχασμό που κάποιες τον πλήρωσαν πολύ
ακριβά...τόσο ακριβά που απόηχοι αυτών των τραγικών γεγονότων επηρεάζουν την
κοινότητα των Βλάχων ακόμα και σήμερα.
Το
έχουμε ξαναπεί ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα, διότι οι Βλάχοι δεν
αποτελούν απλά αναπόσπαστο αλλά συστατικό στοιχείο του ελληνικού έθνους. Παρόλα
αυτά, συνεχίζεται μια ρητορική συνωμοσίας, ότι δηλαδή υπάρχει και σήμερα κίνδυνος
να προκύψει μειονοτικό θέμα, τη στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι που την
καλλιεργούν διακηρύσσουν κάθε λίγο και λιγάκι την ελληνικότητα των Βλάχων και
μάλιστα με όρους βιολογικής καταγωγής. Πρόκειται τουλάχιστον για οξύμωρο σχήμα,
κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με όρους ψυχολογίας.
Πέρυσι
τον Νοέμβριο το Τμήμα Φιλολογίας με τον καθ' ύλην αρμόδιο Τομέα Γλωσσολογίας
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων οργάνωσε σε συνεργασία με την Επιστημονική Εταιρεία
Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων ημερίδα σχετική με το ζήτημα του εγγραφισμού
των παραδοσιακών προφορικών γλωσσών με παράδειγμα την Βλαχική. Στην ημερίδα
εκλήθησαν και μίλησαν όλοι οι ειδικοί επιστήμονες απο την Ελλαδα και την Κύπρο.
Σκοπός δεν ήταν να ληφθεί κάποια απόφαση σχετικά με το θέμα αλλά η ανταλλαγή
απόψεων και ο διάλογος. Αυτό και έγινε. Άλλωστε ο ρόλος της επιστήμης δεν είναι
κανονιστικός αλλά περιγραφικός και ερμηνευτικός.
Ενώ
όλα αυτά είναι αυτονόητα αλλά και δημοσιοποιήθηκαν δεόντως, ο συγκεκριμένος
φορέας αντί να έρθει να εκφράσει την άποψή του (έλαβε πρόσκληση), προέβη σε μια
δημόσια καταγγελία, ωσάν να επρόκειτο για κάποια πράξη εθνικά επικίνδυνη με μια
φρασεολογία που παρέπεμπε σε άλλες εποχές και σε λογικές και πρακτικές
ανοίκειες στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Δεν αρκέστηκε όμως στην καταγγελία αυτή
αλλά θεώρησε καλό να ενημερώσει τους πολιτειακούς παράγοντες και ιδιαιτέρως
περί της επικινδυνότητας του εγχειρήματος να συζητήσουμε για το θέμα.
Η
Εταιρεία μας χαίρεται για τις μετατοπίσεις και αναμένει, αν όχι συνεργασία,
τουλάχιστον σεβασμό της επιστήμης και των επιστημόνων. Η Εταιρεία δεν έγινε για
να υποκαταστήσει ή να ανταγωνιστεί τους Συλλόγους. Ο ρόλος της είναι διακριτός
και είναι ακραιφνώς επιστημονικός.
Ας
αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις πρακτικές που δεν βοηθάνε και ας αφήσουμε επίσης
τους επιστήμονες να κάνουν την δουλειά τους. Κανείς δεν είναι «απόλυτος
εκφραστής»(sic) της Ιστορίας και της Λαογραφίας, πόσο μάλλον πολιτιστικοί
σύλλογοι. Ούτε ένας Σύλλογος επιστημόνων δε θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο. Με όλον
τον σεβασμό μην χάσουμε εντελώς το μέτρο.....ας σταματήσει αυτή η ιστορία για
το καλό όλων. Η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και δεν έχουμε περιθώρια
για τέτοιου είδους κυνήγια μαγισσών.
Ο
χρόνος θα δικαιώσει την επιστήμη δίχως άλλο. Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν
περιμένουν δικαίωση. Πράττουν αυτό που τους υπαγορεύει η επιστημονική ηθική και
δεοντολογία αλλά και η ίδια η συνείδησή τους.
εάν εσείς δεν νοιάζεστε για τη γλώσσα των προγόνων σας, υπάρχουν χιλιάδες Βλάχοι που την πονάνε, τη θεωρούν ιερή παρακαταθήκη και είναι περήφανοι και για την καταγωγή τους και που μιλάνε τη γλώσσα των προγόνων τους.
Κύριε πολιτευτή, θαυμάζω τον τρόπο σας εσείς ένας άσχετος με το αντικείμενο να κρίνετε ειδικούς επιστήμονες περί την Ιστορία, τη Λαογραφία και τη Γλωσσολογία και δη καθηγητές Πανεπιστημίου για την άγνοιά τους και να εμφανίζεστε εσείς και οι συνοδοιπόροι σας σαν οι επαΐοντες και κάτοχοι της επιστημονικής αληθειας και κατ’ επέκτασιν ιδιοκτήτες του πατριωτισμού….
Κύριε πολιτευτή, από πού αντλείτε το δικαίωμα εσείς να κρίνετε τον πατριωτισμό των άλλων και να εμφανίζεστε σαν θεματοφύλακας της ελληνικότητάς των; Ποιος σας είπε ότι οι Βλάχοι δεν είναι Έλληνες; Δεν καταλαβαίνετε ότι τους προσβάλλετε, μας προσβάλλετε, ότι εμμέσως πλην σαφώς θέτετε υπό αμφισβήτηση την ελληνικότητά μας;
Κύριε πολιτευτή, να πείτε σε αυτούς που σας δασκαλεύουν ότι κάνουν μεγάλο και εθνικά επικίνδυνο λάθος να επαναλαμβάνουν τα περί ιδιωμάτων και διαλέκτων, διότι και ένας πρωτοετής φοιτητής Γλωσσολογίας γνωρίζει ότι η Βλαχική είναι αυτόνομη γλώσσα με δικές της διαλέκτους και ιδιώματα και βεβαίως μπορεί να εγγραφιστεί, όπως όλες οι γλώσσες, εκτός κι αν δεν είναι γλώσσα αλλά “λαλιά”! Ωστόσο, και οι λαλιές και τα κελαηδήματα των πουλιών καταγράφονται.
Κύριε πολιτευτή, εγώ και οι συναδελφοί μου σας παρακαλούμε να μας επιτρέψετε να κάνουμε τη δουλειά μας, δηλαδή να υπηρετήσουμε την επιστήμη.
Με τιμή,
Βασίλης Νιτσιάκος
Το βιβλίο του Θεόδωρου Κάλλη «Το χωριό μας και η ένωση των τριών» δεν πρόλαβα να το πάρω στα χέρια μου. Θα το αγοράσω όμως και θα πω την άποψή μου. Έχω όμως το βιβλίο του Αντώνη Μπέζα. Κι αν όντως είπε αυτά τα τραγικά για τον Νιτσιάκο, τότε είναι σαν να συγκρίνουμε ντομάτες με...τραχανά! Δεν στηρίζομαι όμως σε δημοσιεύματα. Θα ήθελα να δω πρώτα το βίντεο. Το παρακάτω κείμενο είναι από εδώ.
Οι αναφορές του Αντώνη Μπέζα προκάλεσαν αίσθηση καθώς χωρίς περιστροφές έθεσε τα δύο ζητήματα στις πραγματικές τους βάσεις, με αναφορές σε συγκεκριμένα ονόματα, τους καθηγητές Πανεπιστημίων Βασίλη Νιτσιάκο και Αλέξη Ηρακλείδη.
Ιδιαίτερα επικροτήθηκε η θέση- επισήμανση του πρώην Υφυπουργού, πως «καμία ξένη προπαγάνδα δεν ευδοκιμεί αν δεν βρει ντόπιους υποστηρικτές».
Είναι μια μεγάλη αλήθεια την οποία βιώνουν οι σύγχρονοι Έλληνες σε κάθε σχεδόν εθνικό ζήτημα που ανακύπτει και για τα οποία πάντα θα υπάρχει μια μικρή μειοψηφία η οποία θα «ταυτίζεται» με τις απόψεις των «αντιπάλων» ή θα τάσσεται κατά των συμφερόντων της χώρας μας.
Η παραπάνω αναφορά του Αντώνη Μπέζα έγινε με αφορμή τη δράση της «Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης του Πολιτισμού των Βλάχων» και προσωπικά του Προέδρου της Βασίλη Νιτσιάκου, αλλά και του καθηγητή Δημοσίων Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αλέξη Ηρακλείδη που σε άρθρο του«κάλεσε» την Ελλάδα να ζητήσει συγγνώμη για τη «γενοκτονία» σε βάρος των «Τσάμηδων».
«Δούρειος ίππος»…
Για τον κ. Νιτσιάκο ο Αντώνης Μπέζας υπογράμμισε ότι πριν λίγες ημέρες πήγε να μιλήσει για την βλάχικη ποίηση στη Σαμαρίνα. «Ποια βλάχικη ποίηση, αφού τα βλάχικα δεν έχουν γραφή; Δεν στοχοποιώ κανέναν. Αναφέρομαι σε πραγματικά γεγονότα και έχω το δικαίωμα να λέω την άποψή μου, όπως και αυτοί έχουν το δικαίωμα να λεν τη δική τους με την οποία διαφωνώ κάθετα. Για όσα υποστηρίζουν, πέραν του ότι είναι ανιστόρητα και αντιεπιστημονικά, λειτουργούν ως “δούρειος ίππος” σε ξένες προπαγάνδες και πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και με επιχειρήματα», τόνισε, ενώ έκανε και μια επιμέρους αναφορά στις άλλες πληθυσμιακές ομάδες με τα δικά τους ιδιαίτερα γλωσσικά ιδιώματα: «Δεν υπάρχει ούτε βλάχικη πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή βλάχικος πολιτισμός, ούτε σαρακατσάνικος, ούτε αρβανίτικος πολιτισμός. Ελληνικός πολιτισμός μόνο υπάρχει. Βεβαίως έχουμε στην πατρίδα μας πληθυσμιακές ομάδες (Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Καραγκούνηδες, Αρβανίτες, Πόντιοι κλπ) με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ανάμεσα σ΄ αυτά τα χαρακτηριστικά ορισμένες ομάδες όπως οι Βλάχοι, διαθέτουν ιδιαίτερα γλωσσικά ιδιώματα, όλα όμως αποτελούν επιμέρους υποσύνολα αυτού που ονομάζουμε Ελληνικός Πολιτισμός», εξήγησε ο πρώην Υφυπουργός.
Η κοινή Ελληνική εθνική συνείδηση
Ο κ. Μπέζας έδωσε ωστόσο και το περίγραμμα που διαμορφώνει την κοινή ελληνική συνείδηση: «Το Ελληνικό έθνος, ανέφερε, έχει μια συνεχή καταγεγραμμένη παρουσία στη γεωγραφική περιοχή της σημερινής Ελλάδας, και όχι μόνο, για πάνω από 3000 χρόνια. Σε αυτή τη διαδρομή, υπήρξαν επιρροές πολιτιστικές και γλωσσικές λόγω των μετακινήσεων πληθυσμών στην ευρύτερη Βαλκανική. Υπάρχει όμως η συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού, η συνέχεια της Ελληνικής γλώσσας που ομιλείται αδιάλειπτα και από κάποιους αιώνες και μετά υπάρχει η συνέχεια της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Αυτή η συνέχεια διαμορφώνει την κοινή μας εθνική ελληνική συνείδηση».
Για το «Τσάμικο»
ΟΑντώνης Μπέζας, που έχει ασχοληθεί επισταμένως με το λεγόμενο «Τσάμικο ζήτημα», όπως προαναφέρθηκε, «καυτηρίασε» τη θέση του καθηγητή Αλ. Ηρακλείδη ο οποίος με αφορμή πρόσφατο ταξίδι του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Αλβανία σε άρθρο του στα αθηναϊκά «ΝΕΑ» υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από την Αλβανία για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίον των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία!
«Το αναφέρω αυτό, γιατί τούτος ο τόπος που βρισκόμαστε σήμερα έζησε στο “πετσί” του τα εγκλήματα των Τσάμηδων κατά του Ελληνικού γηγενούς πληθυσμού και, δυστυχώς, καμία ξένη προπαγάνδα δεν ευδοκιμεί αν δεν βρει ντόπιους υποστηρικτές», υπογράμμισε ο πρώην Υφυπουργός, για να προσθέσει ότι «η Ελλάδα ενθαρρύνει την ενσωμάτωση της Αλβανίας στις ευρωπαϊκές δομές, για να εδραιωθεί η Δημοκρατία, να γίνει ένα σύγχρονο κράτος και να σεβαστεί τα δικαιώματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας. Δεν μπορεί όμως να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια. Δεν θεμελιώνονται σχέσεις φιλίας πάνω στο ψέμα και την προπαγάνδα».
Το βιβλίο και η εκδήλωση
Το βιβλίο του Θεοδώρου Κάλλη, καταγράφει την ιστορία του χωριού Καταβόθρα, όπου μετά τη φυγή των μουσουλμάνων Τσάμηδων από τη Θεσπρωτία το 1944, τρεις διαφορετικής πληθυσμιακές ομάδες, Αρβανίτες, Σαρακατσάνοι και Βλάχοι συναντήθηκαν στο τότε καταστραμμένο Λιγοράτι και ενωμένοι ξανάχτισαν το νέο χωριό.
Στην εκδήλωση-παρουσίαση του βιβλίου έδωσαν το «παρών» ο Περιφερειάρχης Αλεξ. Καχριμάνης, οι βουλευτές Θεσπρωτίας Βασίλης Γιόγιακας και Μάριος Κάτσης, η Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Σταυρούλα Μπραϊμη- Μπότση, ο Δήμαρχος Ηγουμενίτσας Γιάννης Λώλος, ο Αντιπεριφερειάρχης Θεσπρωτίας Θωμάς Πιτούλης, ο Γενικός Περιφερειακός Αστυνομικός Διευθυντής Ηπείρου ταξίαρχος Κωνσταντίνος Δούβαλης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Θεσπρωτίας Ιωάννης Παππάς, ο Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Μάκης Κιάμος, ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων Μιχάλης Μαγειρίας κ.α.
Ήταν όμως έτσι;
Λίγοι ξέρουν ότι αυτός ο άνθρωπος που είναι θαμμένος στην Παραμυθιά, είχε οργώσει την Ελλάδα ψάχνοντας για μεσαιωνικά κάστρα. Βέβαια, όλοι οι Άγγλοι (αυτός ήταν Σκωτσέζος από τη μεγάλη οικογένεια των...Γουαλάιων που έφτακε μέχρι τον ...Μελ Γκίμπσον στο Χόλιγουντ) αρχαιολόγοι, αρχαιολάτρες, αρχαιοκάπηλοι, κατάσκοποι ήταν στην ουσία, με πρώτο και καλύτερο τον "δικό μας" τον Νικόλα Χαμόντη!
Ας δούμε μιά παράγραφο από τον συμπατριώτη του Πάτρικ Λη Φέρμορ. από το έργο του ΜΑΝΗ:
"...Ένας γέρος μας ρώτησε αν είχαμε κανένα νέο απ' έναν Εγγλέζο που τον έλεγαν Νταίβιντ -ένα ψηλό παιδί, που περπατούσε στους λόφους έτσι- έκανε μερικά γιγάντια βήματα- γράφοντας σημειώσεις για όλα τα κάστρα της Ελλάδας; Πάντα έγραφε; Είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα ένα ή δυό χρόνια πριν απ' τον πόλεμο. Ήταν εύκολο ν' αναγνωρίσουμε τον Νταίβιντ Γουώλλας. Εδώ τα νέα μας δεν ήτανε καλά. Αυτός και τα τρία του τ' αδέλφια - ο πέμπτος δεν πρόλαβε τον πόλεμο- είχανε σκοτωθεί στον πόλεμο, ο Νταίβιντ πολεμώντας τους Γερμανούς με μιαν ομάδα ανταρτών στην Ήπειρο, όπου είχε πέσει με αλεξίπτωτο. Το είπαμε, ότι είχε ταφεί στο νεκροταφείο της μικρής μητρόπολης της Παραμυθιάς, πάνω στην Τσουμαριά, κι ένας δρόμος της πήρε τ' όνομά του. Ο γέρος έκανε το σταυρό του θλιμμένα. ¨Κρίμα στο παλικάρι! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει..."
Η "Τσουμαριά" είναι φυσικά η Τσαμουριά. Ο Γουάλας έπεσε την πρώτη φορά με αλεξίπτωτο. Τη δεύτερη φορά ήρθε στο Ζέρβα με πλοίο από την Ιταλία. Φυσικά δεν πολέμησε με τους αντάρτες τους Γερμανούς. Παρατηρητής ήταν στη μάχη της Μενίνας.
Τις συνθήκες του θανάτου του αλλά και την περίφημη έκθεσή του, θα την σχολιάσουμε αργότερα...
Ο τάφος του στο νεκροταφείο της "Μεγάλης εκκλησιάς" στην Παραμυθιά. Φωτογραφία Δονάτος Μπόλωσης.
Είναι αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της διασποράς και εξάπλωσης των ανεμογεννητριών (α/γ), που τις κάνει πολύ μεγαλύτερες απειλές για τη βιοποικιλότητα από τις παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας, όπως οι λιθάνθρακες. Προφανώς και ένα θερμοηλεκτρικό φερ’ειπείν εργοστάσιο, παράγει μεγαλύτερη μόλυνση απο ένα αιολικό εργοστάσιο. Αλλά ένα θερμοηλεκτρικό, είναι μεν καταστροφικό για την περιοχή που το φιλοξενεί, αλλά καλύπτει τις ανάγκες για ρεύμα ενός πολύ ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, αφήνοντας μεγάλο κομμάτι των δυσπρόσιτων περιοχών στη φυσική τους ησυχία. Για να καλυφθούν οι ίδιες ενεργειακές ανάγκες με α/γ, απαιτείται η άλωση όλων των περιοχών, της κάθε κορυφής, στην καρδιά του πιο παρθένου δάσους, με αιολικά εργοστάσια. Και είναι αυτό που συμβαίνει κατα κόρον τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί τεχνικά η ίδια η παραγωγή ρεύματος από α/γ να μην είναι ιδιαίτερα μολυσματική –ωστόσο τόσο η εγκατάσταση των αιολικών εργοστασίων, όσο και η κατασκευή των ίδιων των α/γ έχουν ιδιαίτερα καταστροφικές συνέπειες. Οι, βιομηχανικού τύπου, ανεμογεννήτριες απαιτούν αρχικά ισοπέδωση του εδάφους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ανατίναξη, ή ισοπέδωση με εκσκαφείς, των κορυφών των βουνών. Καθώς απαιτούνται τουλάχιστον 2000 τ.μ. για την κάθε μια (και συχνά τοποθετούνται δεκάδες σε κάθε διαλυμένη κορυφή), μιλάμε καταρχάς για τεράστια αλλοίωση του ανάγλυφου, προφανώς ανεπιστρεπτί.
Η κάθε μια α/γ απαιτεί γύρω στα 800 κ.μ. μπετόν για τη στήριξή της και πυλώνες και καλώδια υψηλής τάσης για τη σύνδεσή της με το δίκτυο. Για να φτάσουν όλες αυτές οι πελώριες κατασκευές (κάποιες υπερβαίνουν τα 200 μ. ύψος) στις πρωτύτερα απάτητες κορυφές, χρειάζεται η διάνοιξη καινούριων και πλατιών δρόμων. Οι οποίοι, μιας και τα βουνά είναι σχεδόν το τελευταίο καταφύγιο των δασών, περνάνε αναγκαστικά από –συχνά ενιαία και παρθένα- δάση. Ένας δρόμος σε ένα δάσος δε σημαίνει απλά το κόψιμο κάποιων δέντρων: ο δρόμος και ειδικά οι τεράστιοι δρόμοι που απαιτούνται για τα μηχανήματα βαρέως τύπου και τα υλικά των α/γ, κόβει μια φυσική περιοχή στα δυο. Για πολλά άγρια ζώα ο ζωτικός τους χώρος μειώνεται σχεδόν στο μισό και το ίδιο ισχύει –σε μικρότερο βαθμό- και για πολλά φυτικά είδη. Δε μιλάμε για χωματόδρομους υλοτόμων ή μικρούς δασικούς δρόμους που διασχίζονται από ζώα, σπόρους και ρίζες, αλλά για ατελείωτα χιλιόμετρα δασικών λεωφόρων, που συχνά θα αποτελέσουν και ένα πρώτο βήμα για την περαιτέρω άλωση του τόπου με κερδοσκοπικές δραστηριότητες.
Όπως είναι αναμενόμενο, τα μπάζα που προκύπτουν από την ανέγερση των α/γ και τη διάνοιξη των δρόμων, πετιούνται απευθείας στο ίδιο το βουνό, προκαλώντας σάρες, μόλυνση και αισθητική υποβάθμιση. Η γύρω περιοχή μετατρέπεται σε εργοτάξιο με συρματοπλέγματα, μπετόν και παραχωμένα μπάζα παντού. Ιδανικό τοπίο για να αποτελέσει και το νεκροταφείο των γιγάντιων κατασκευών από χάλυβα: οι ανεμογεννήτριες παύουν να είναι αποδοτικές μετά από 10-15 χρόνια και η εμπειρία μέχρι τώρα συνάδει με το κοινό περί αδίκου (προ)αίσθημα: μια και η ανακύκλωση, ειδικά σε τέτοια υψόμετρα, είναι οικονομικά ασύμφορη, αφήνονται μισογκρεμισμένες να μολύνουν το τοπίο για πάντα.
Ενδεικτικά μια ανεμογεννήτρια των 3MW, απαιτεί γύρω στους 1000 τόνους μπετόν, 300 τόνους χάλυβα, 7 τόνους χαλκού, αλουμινίου και συνθετικών υλικών, 600 κιλά σπάνιων γαιών (μερικές από τις οποίες είναι ραδιενεργές ως απόβλητα) ενισχυμένα με ρητίνες πλαστικά, καθώς και αμίαντο. Με εξαίρεση τον χαλκό και το αλουμίνιο –που και αυτά στα δυσπρόσιτα βουνά σπάνια ανασύρονται προς ανακύκλωση- τα περισσότερα υλικά των α/γ δεν ανακυκλώνονται. Μένουν λοιπόν για πάντα εκεί, μολύνοντας το υπέδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα ανεπανόρθωτα. Αλλά και σε πιο χαμηλά υψόμετρα, η ταφή των πτερυγίων σε ειδικούς χώρους αποτελεί πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια, καθώς έχουμε να κάνουμε με χιλιάδες τόνους πτερυγίων ετησίως.
Επίσης, και η ίδια η εξόρυξη ή η κατασκευή των υλικών των ανεμογεννητριών προκαλούν τεράστιες οικολογικές καταστροφές. Ειδικά όσον αφορά τις σπάνιες γαίες, για ορισμένες από τις οποίες οι απαιτούμενες διαδικασίες εξόρυξης είναι ιδιαίτερα τοξικές, όπως και την κατασκευή των σύνθετων υλικών, για την οποία απαιτούνται βιομηχανικές μέθοδοι με μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Κατά τη λειτουργία της η ανεμογεννήτρια μπορεί, πράγματι, να μην επιβαρύνει το περιβάλλον με κατάλοιπα. Το επιβαρύνει όμως με τόνους ορυκτέλαιων (τα πτερύγια χρειάζονται συχνή λίπανση) καθώς και με αέρια θερμοκηπίου (το ψυκτικό sf6). Καθώς και με χιλιάδες θανάτους πουλιών, πολλά εκ των οποίων απειλούμενα, όπως και εντόμων, οι απώλειες των οποίων μετρούνται σε χιλιάδες τόνους.
Η ηχητική ρύπανση των α/γ είναι και αυτή ένας σημαντικός παράγοντας, καθώς διαταράσσει την αναπαραγωγή του άγριου πληθυσμού, ενώ έχει και σοβαρές συνέπειες για τους κοντινούς ανθρώπινους πληθυσμούς: οι αγχώδεις εκδηλώσεις και οι διαταραχές ύπνου αποτελούν δυο από τα κοινά συμπτώματα.
Παράλληλα, η λειτουργία των ελίκων φαίνεται να προκαλεί αλλοιώσεις στο μικροκλίμα της περιοχής.
Οι ανεμογεννήτριες επίσης προκαλούν αύξηση των δασικών πυρκαγιών –τόσο μέσω της διάσχισης των δασών από καλώδια και πυλώνες υψηλής τάσης, όσο και από το ότι προσελκύουν κεραυνούς.
Μια άλλη πολύ σημαντική επίπτωση που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η αισθητική όχληση, όχι μόνο μέσω της γενικότερης υποβάθμισης των –στην πλειοψηφία τους μοναδικών- τοπίων, αλλά και με τον αφανισμό του ελεύθερου ορίζοντα. Όσον αφορά το δεύτερο, το δικαίωμα του ανθρώπου στον ελεύθερο, χωρίς ανθρώπινες κατασκευές, ορίζοντα, θεωρούταν δεδομένο για το μεγαλύτερο μέρος της υπαίθρου. Πλέον είναι δύσκολο να αφήσει κανείς την ματιά του να πλανηθεί στα δάση και τις μακρινές κορφές, χωρίς να αντικρίσει αυτές τις τερατώδεις κατασκευές των 200 μέτρων- ή τις σωρούς από μπάζα και σκουριασμένα μέταλλα που προκαλεί η απόσυρσή τους.
Τέλος, πολύ σημαντικό είναι να τονίσουμε την προβληματική συμβολή των ανεμογεννητριών στο δίκτυο, η οποία σε καμία περίπτωση δεν αντισταθμίζει τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις ώστε να δικαιολογείται με οποιονδήποτε τρόπο η κατάχρησή τους. Οι ανεμογεννήτριες παράγουν στοχαστικό και μη προβλέψιμο ρεύμα. Λειτουργούν αποκλειστικά μεταξύ 3 και 8 μποφόρ. Όταν δεν έχει δυνατό αέρα, οι έλικες παραμένουν ακίνητες. Το ίδιο και όταν φυσάει πολύ, σε αυτή την περίπτωση για να μη διαλυθούν. Όταν πάλι ο αέρας κυμαίνεται στην επιτρεπτή για τη λειτουργία τους ένταση, η ταχύτητα του ανέμου δεν είναι σταθερή, αλλάζει ανά δευτερόλεπτο, στοιχείο προβληματικό για το δίκτυο διανομής ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο απαιτεί ρέυμα σταθερής τάσης ίσου με τη ζήτηση, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαία η εξισορρόπηση του ασταθούς αιολικού ρεύματος πριν αυτό μπει στο σύστημα, με τη βοήθεια συμβατικών μονάδων, κυρίως φυσικού αερίου. Οι μονάδες αυτές, λοιπόν, λειτουργούν στο ρελαντί, διότι η μεταβλητότητα του αέρα δημιουργεί μια ανάγκη που λέγεται «θερμή εφεδρεία» ή «στρεφόμενη αδράνεια». Όταν οι συμβατικές μονάδες όμως λειτουργούν στο ρελαντί, είναι σαν ένα αυτοκίνητο που κινείται στο κέντρο της πόλης με κίνηση και αναγκάζεται συνεχώς να σταματάει και να ξεκινάει –καίει περισσότερο καύσιμο απ’ότι θα έκαιγε κινούμενο στην Εθνική οδό. Έτσι, η μεταβλητότητα της χρήσης συμβατικών μονάδων που δημιουργείται σε αυτή την περίπτωση, αυξάνει τελικά την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων, ενώ αρκετή από την ενέργεια που παράγεται χάνεται.
Εν γένει, προκειμένου να εξασφαλιστεί η παραγωγή του σταθερού ρεύματος που, όπως αναφέραμε και παραπάνω, έχει ανάγκη το δίκτυο, απαιτείται η ύπαρξη μονάδων βάσης και μονάδων αιχμής. Με τις μονάδες βάσης ηλεκτροδοτούμαστε όλο το 24ωρο, ενώ οι μονάδες αιχμής χρησιμοποιούνται όταν η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη. Τα αιολικά, λόγω του απρόβλεπτου ρεύματος που παράγουν, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε ως μονάδες βάσης, ούτε ως μονάδες αιχμής. Στην καλύτερη περίπτωση μπορούν να συνεισφέρουν μόνο συμπληρωματικά.»
Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέσεις και προβληματισμοί για την υπεράσπιση των βουνών από την πράσινη ενεργειακή λαίλαπα» της Συνέλευσης για την υπεράσπιση των βουνών.
Απόψεις >
Μύθοι και πραγματικότητα
Η Κοσοβίτσα. Ένα χωριό με 1.000 κατοίκους, όλους Έλληνες, που μοιράστηκε το 1923 σε δύο κράτη, την Ελλάδα και την Αλβανία για το χατήρι των Ιταλών και των Αυστριακών βρωμο-ιμπεριαλιστών τότε και συμμάχων μας σήμερα.
Η Κοσοβίτσα είναι χτισμένη στις πλαγιές της Μουργκάνας. Αν και διοικητικά ανήκει στη Δερόπολη, "γίνονταν" περισσότερο με το Πωγώνι και το Δελβινάκι. Μέχρι το 1923 έφτανε ως την περιοχή της Κάτω Λάβδανης και την ιστορική Μονή Μακραλέξη. Η συνοικία της Κοσοβίτσας που βρισκόταν εκεί, ονομαζόταν Βατσουνιά. Σ’ αυτήν υπήρχαν δύο εκκλησίες, η Αγία Μαρίνα και οι Άγιοι Απόστολοι, αγροικίες, στάνες και αχούρια. Οι ανεγκέφαλοι που καθόρισαν τα σύνορα, άφησαν την Κοσοβίτσα σε αλβανικό έδαφος και τη Βατσουνιά σε ελληνικό!
Μετά το 1928, οπότε τα σύνορα έκλεισαν οριστικά, πολλοί κάτοικοι της Κοσοβίτσας, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, στη Βατσουνιά. Το νέο χωριό, το ονόμασαν Αγία Μαρίνα. Πολλοί έφυγαν για την Αθήνα και την Αμερική!
Ιστορικό καρτ-ποστάλ που απεικονίζει Κοσοβιτσινούς σε συγκέντρωση έξω απ' το χωριό τους, τον καιρό που δεν γνώριζαν τι τους περίμενε!
Πηγή: https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159827003354513&set=a.67712179512
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΟΜΟΣ
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Πληρ.: Λώλη Άννα
- Μαρία
Ταχ. Διεύθυνση:
Ελ. Βενιζέλου 8
Τ.Κ. 46 300 -
Φιλιάτες
ΤΗΛ.: 26643 60155
FAX: 26640 22989
E-mail: ds.filiates@gmail.com
E-mail:ds.filiates@gmail.com
Φιλιάτες,24/5/2022
Αριθμ. Πρωτ:3474
Βαθμός προτεραιότητας: ΕΠΕΙΓΟΝ
ΘΕΜΑ: «7η
Πρόσκληση σύγκλησης Δημοτικού Συμβουλίου »
Καλείστε
σε δια ζώσης συνεδρίαση του
Δημοτικού Συμβουλίου Φιλιατών που θα
γίνει στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου (Ελευθερίου Βενιζέλου
8), στις 30 Μαΐου 2022,
ημέρα Δευτέρα και ώρα 19:00 μ.μ. σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 του
ν.3852/2010, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 74 του ν.4555/2018,
τις σχετικές Εγκυκλίους του ΥΠ.ΕΣ (μεικτή
συνεδρίαση - δια ζώσης και ταυτόχρονα με τηλεδιάσκεψη) και τηρουμένων
των μέτρων προστασίας που προβλέπονται προς αποφυγή της διάδοσης του νέου
κορωνοϊού COVID-19, για συζήτηση και λήψη αποφάσεων στα παρακάτω θέματα:
1.
2. Έκφραση
γνώμης επί του περιεχομένου του φακέλου Μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων ( Μ.
Π.Ε. ) του έργου ( Υποκατηγορία Α2 , ομάδα 10η ): << Αιολικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής
ενέργειας ισχύος 21, 6 MW , στη θέση <<ΠΡΙΟΝΙΑ>>, Δ.Ε. Φιλιατών Δήμου Φιλιατών , Π.Ε Θεσπρωτίας , Περιφέρειας
Ηπείρου.
- Εισηγητής: Δήμαρχος κ. Παππάς Σπυρίδων
3. Έκφραση γνώμης επί του
περιεχομένου του φακέλου Μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων ( Μ. Π.Ε. ) του
έργου ( Υποκατηγορία Α2 , ομάδα 10η ): << Ομαδοποιημένοι ΑΣΠΗΕ , συνολικής ισχύος 9 ΜV, στις θέσεις
<< ΣΤΑΡΟΔΑ>> ( 3 MW) << ΚΑΜΗΛΑ >>,(3MW) και << ΚΑΣΤΡΙ >> MW,
Δ.Ε. Φιλιατών Δήμου Φιλιατών , Π.Ε
Θεσπρωτίας , Περιφέρειας Ηπείρου.
- Εισηγητής: Δήμαρχος κ. Παππάς
Σπυρίδων
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
ΙΩΑΝΝΗΣ Τ. ΜΠΟΡΟΔΗΜΟΣ
