Φραγγοπήδημα

Και ξαφνικά το Φραγγοπήδημα σ΄όλη του τη λαμπρή μεγαλοπρέπεια!
Σαν βυζαντινός αυτοκράτορας μ' όλη του τη συνοδεία!
Άξιζε τόσος κόπος, τόση προσπάθεια
τόση κομμένη ανάσα
τόσα σκαρφαλώματα στα βράχια
τόσες πέτρες που πέφταν σαν πεφταστέργια από παντού
η γιαγιά που περίμενε με το νυχτοφάναρο
στην άκρη του φαραγγιού
γεμάτη αγωνία αν θα ξαναγύριζα...
Άξιζαν όλα!
Μια ματιά, μια στιγμή, μια αιωνιότητα!