" Φάμανε το βόιδι και ποστάσαμαν στη νουρά. " "

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Το σαράι του Ντίνο μπέη ήταν το μεγαλύτερο κτιριακό
συγκρότημα της Θεσπρωτίας
με ατέλειωτους αποθηκευτικούς χώρους (γκουμπέδες)
και θα χρειαστεί πραγματική ανασκαφική έρευνα
για να αποκατασταθεί το αρχικό του σχέδιο.
Βέβαια θα μπορούσε να αναστηλωθεί
και να αποτελέσει κόσμημα για την περιοχή
(Συνεδριακό κέντρο ή Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης)
Δυστυχώς τα μικροσυμφέροντα των πολιτικών
που προσπαθούν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας
αυτές τις μέρες
δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες σκέψεις.
Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι θα ξαναφτιάχνονταν ένα τσάμικο
κάστρο, θα έκανε τους Ελληναράδες να εκραγούν!

7 σχόλια:

το θείο τραγί είπε...

"Γκουμπέδες" είναι αυτό που λέμε "κουμπέδες", δηλαδή τα τρουλάκια που σκεπάζουν τα οθωμανικά κτίρια; Και άρα οι αποθήκες είναι έτσι σκεπασμένες, όπως ο μεντρεσές της Αθήνας (1721) που τον ανέφερα σε ένα μου κείμενο, δέστε εδωδά;

Μιχάλης Γ.Πασιάκος είπε...

Γκουμπέδες στην περιοχή ονομάζονται οι ημικυλινδρικές κατασκευές, συνήθως των υπογείων. Ημισφαιρικές θολωτές κατασκευές είναι σπάνιες.
Ωραίο το κείμενο για τον μεντρεσέ της Αθήνας!

το θείο τραγί είπε...

'Αρα πρόκειται για διαφορετικά πράματα. Ο μεντρεσές της Αθήνας είναι πια ερείπιο, τέρμα Αιόλου, απέναντι στους Αέρηδες, αλλά στέκει περίφανη η ξύλινη εξώθυρα με την σχετική οθωμανική επιγραφή και ένας μόνο κουμπές-τρουλάκι δεξιά. 'Ολοι οι άλλοι κουμπέδες έχουν καταρρεύσει μαζί με το κτίριο. Αλλά έχω δεί γκραβούρα που τούς απεικόνιζε να σκέπουν το οικοδόμημα. Σάς ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Βέβαια το κείμενό μου περιγράφει μια σειρά από οθωμανικά κατάλοιπα, πλάι στην Ρωμαική Αγορά της Αθήνας, στις παρυφές της Ακρόπολης.

Υ.Γ. Δεν απαντήσατε πως θα γινόταν να βρώ εκείνη την ειδική έκδοση για την Φωτική. 'Ισως, θα μού πείτε, να την αναζητήσω στις εκδόσεις Δωδώνη στην Στοά του Βιβλίου.

Μιχάλης Γ.Πασιάκος είπε...

Να το σαρώσω και να σας το στείλω;
Δεν θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία.

το θείο τραγί είπε...

'Εμεινα με την εντύπωση πως πρόκειται για μιαν βαριά έκδοση της εκεί νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, αν θυμάμαι καλά, που ίσως θα μπορούσατε να προμηθευτείτε για μένα και να μού το στείλετε επί αντικαταβολή... ώστε να πληρώσω εγώ τόσο την αγορά όσο και τα έξοδα αποστολής, σε διεύθυνση που θα υποδείκνυα στο mail σας. Γίνεται έτσι; Είναι όντως ένας βαρύς τόμος; Φιλικά, με ενδιαφέρον, ο ίδιος.

Ανώνυμος είπε...

το θέμα δεν είναι να αναστηλωθεί και τα λοιπά.. αλλά να αποδωθεί στους κληρονόμους της οικογένειας Ντίνο εφόσον δεν κατέχεται νόμιμα από οποιονδήποτε άλλο.
΄Οπως φυσικά και σε κάθε φυσικό πρόσωπο που είχε αποκτήσει την Ελληνική Υπηκοότητα μέχρι τον Οκτώμβρη 1944, όταν ο φόβος της σφαγής τους οδήγησε στην Αλβανία.
Αυτό θάταν ωραίο να τολμούσες να φέρεις στο προσκήνιο.
Και φυσικά δεν εννοούμε για κάθε εγκαταληφθείσα περιουσία να επανέλθει στους οικείους της ,αλλά υπάρχουν αρκετά εγκαταλειμένα μέρη για να επανέλθουν και φυσικά με τις αποζημιώσεις που δικαιούνται να ξαναζωντανέψουν την Θεσπρωτία.
Προς το παρόν με ψευδώνυμο
Χακημπένας(δίκαιος άνθρωπος σφαγιασθείς τον Οκτώμβρη 1944 στο Φιλιάτι)

Μιχάλης Γ.Πασιάκος είπε...

"Χακημπένα" ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα και ζητάς από μένα να τολμήσω, αλλά εσύ προς το παρόν κρύβεσαι.
(Τί έχει να φοβηθεί ένας σφαγμένος άνθρωπος;)
Αν αποδοθεί το σαράι στους κληρονόμους, τότε τί θα γίνει στο Μούρτο και στην Αρπίτσα;
Ή ποιός θα αποζημιώσει τους κληρονόμους της παλιάς Σαγιάδας για παράδειγμα;
(την παλιά Σαγιάδα όπως γνωρίζεις μια και έζησες μέχρι το 44 την έκαψαν οι Λιοψιώτες τον Αύγουστο του 43) Σίγουρα δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Εγώ λοιπόν μιλάω για τη διάσωση του πολιτισμού και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.Δεν είναι λίγο σ' αυτές τις δύσκολες μέρες...