Βίσκο το λευκό (Ιξός, γκί)
Πάνω στα έλατα της Λαμπανίτσας
φωτογράφισα ένα αειθαλές παράσιτο
με μυθικές αλλά και πραγματικές δυνάμεις:
Με τα κλαδιά του Ιξού η Περσεφόνη (η "δική" μας Φερσέφασσα)
άνοιγε τις πόρτες του Άδη.
Οι αρχαίοι το θεωρούσαν φάρμακο
(Ο Θεόφραστος ο Ιπποκράτης, ο Πλίνιος και ο Παράκελσος)
κατά της επιληψίας.
Οι νεότεροι χρησιμοποιούσαν την κολλώδη σάρκα του (τοξικού!) καρπού
(ανακατεμένη με μέλι)
για να φτιάξουν τις περίφημες ξώβεργες
και να πιάνουν μικρά πουλιά.
Φρέσκος ιξός, μέσα σε λευκό κρασί, αφημένος για λίγες μέρες
φτιάχνει φάρμακο για την πίεση
ενώ νεότεροι ερευνητές το χρησιμοποιούν
τελευταία ως φάρμακο κατά του καρκίνου!
Στην Κελτική μυθολογία οι Δρυίδες
την έκτη νύχτα μετά το χειμερινό και το θερινό ηλιοστάσιο
μάζευαν με χρυσά δρεπάνια γκι
από την ιερή βελανιδιά για τις τελετές τους.
Αυτές οι δοξασίες πέρασαν και στους Αγγλοσάξωνες
οι οποίοι κρεμάνε κλαδιά με γκι στα σπίτια τους
ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, κι έτσι το πήραμε κι εμείς εδώ
μαζί με τα στολισμένα έλατα και τον Αϊ Βασίλη της κοκα- κόλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου