Βράδιασα πάνω στην κορφή του Λυκογιάννη
χωρίς να το καταλάβω...
Όταν έφτασα στον αυχένα η θέα προς την
πεδιάδα της Κονίσπολης (που δεν σημαίνει φυσικά
εικονίσπολη πόλη των εικόνων, αλλά
πεδιάδα των αλόγων στα σλάβικα)
ήταν μαγευτική. Η τσούκα του Αετού
(το ύψωμα του Αετού) και ο όγκος της Όρλιας
(που σημαίνει ξανά Αετός στα σλάβικα)
διαγράφονταν στον ορίζοντα
μαζί με το Βουθρωτό και το νησί της Κέρκυρας στο βάθος...
χωρίς να το καταλάβω...
Όταν έφτασα στον αυχένα η θέα προς την
πεδιάδα της Κονίσπολης (που δεν σημαίνει φυσικά
εικονίσπολη πόλη των εικόνων, αλλά
πεδιάδα των αλόγων στα σλάβικα)
ήταν μαγευτική. Η τσούκα του Αετού
(το ύψωμα του Αετού) και ο όγκος της Όρλιας
(που σημαίνει ξανά Αετός στα σλάβικα)
διαγράφονταν στον ορίζοντα
μαζί με το Βουθρωτό και το νησί της Κέρκυρας στο βάθος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου