«…Για τη θεραπεία του ίκτερου στουμπίζουν τους καρπούς της πικραγγουριάς. Ο άρρωστος εισπνέει τον πολτό γεγονός που του προκαλεί καταρροή. Παράλληλα του κόβουν τον χαλινό του πάνω χείλους και χαράζουν με λεπίδα ένα σταυρό στο μέτωπο, κοντά στο τριχωτό της κεφαλής για να τρέξει λίγο αίμα…»
Παναγιώτης Μήτσης, Θεσπρωτικό γλωσσικό ιδίωμα, Φοινίκι 2002, σ. 75.
«…Εις κάθε σφάχτην : Λάδι της Πικραγγουριάς, μια λίτρα, λιόλαδον δυό λίτρες, κρασί, βράστα. Μότι στάξει εις την φωτιάν λίγον και πρατσαλίσει χρειάζεται βράσιμον ακόμα, όχι δε, βγάλε το. Εις ζεστόν να αλείψεις τους πόνους όθεν έχεις εις τα γόνατα και αυτού ωφελεί και εις τον έρμιγγον και υδροπικόν…»
Σπύρος Μουσελίμης, Λαϊκό γιατροσόφι (Συνταγολόγιο), Ηπειρωτική Εστία, 10, 1961, σ. 1005,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου