LA BASTIA

Ψάχνοντας μια λέξη: Άκουγα μικρός τις βάβες στο χωριό να τσακώνονται και να λέει η μια στην άλλη τη βρισιά "ού λείψου!" ή "άντε λείψου!" Το μυαλό μου πήγαινε σωστά στο λείψε, φύγε, αλλά δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί τόση ευγένεια στο ...βρίσιμο! Πριν από λίγο διάβαζα τα ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ του Ιάκωβου Θωμόπουλου που εκδόθηκαν το 1937. Ο Θωμόπουλος προσπαθούσε να διαβάσει προελληνικές επιγραφές με βάση τα αρβανίτικα, θεωρώντας ότι η γλώσσα αυτή που δεν εξελίχτηκε και πολύ μέσα στους αιώνες, είναι πιο κοντά στα Πελασγικά. Αναφέρει λοιπόν και την αρβανίτικη λέξη λίπς, η οποία σημαίνει ότι και το λείπω. (Οι αρβανίτες χρησιμοποιούν την ίδια βρισιά αν και δεν ξέρω αν την πήραμε εμείς από αυτούς, αυτοί από μας, οι κι οι δυο από την πανάρχαια γλώσσα όπως υποστηρίζει ο Θωμόπουλος). Στα ρουμάνικα η λέξη είναι lipsese ελείπω. Εν τη σερβική (λέει ο Θωμόπουλος) διετηρήθη το πελασγικόν ρήμα εν τη σημασία του λείπω τον βίον, αποθνήσκω lipsati, αποθνήσκειν, ην σημασίαν είχε και το Ετρουσκικόν LVPV λούπου, απέθανε. Άνοιξα το λεξικό των Liddell και Scott από τον Όμηρο ακόμη με την έννοια λείπω <αποθνήσκω, φονεύομαι. 
Εντάξει μπάμπω Γκέλω! Με λίγη καθυστέρηση, τόπιακα το υπονοούμενο!