" Φάμανε το βόιδι και ποστάσαμαν στη νουρά. " "

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Οι Λουδίτες, οι Παρακοιμώμενοι κι η πράσινη @νάπτυξη.

Πριν από λίγες μέρες, ο Γρηγόρης Τζοβάρας δια του τύπου επιτέθηκε εναντίον των σύγχρονων Λουδιτών των ανθρώπων που κατά την άποψή του εναντιώνονται σε κάθε αναπτυξιακό έργο.
Ίσως έστρωνε το δρόμο από τον οποίο θα περάσουν οι μπετονιέρες που θα κατασκευάσουν το φράγμα στην περιοχή της Αβαρίτσας.
Την ίδια ώρα η Περιφέρεια Ηπείρου (κάτι σαν το γραφείο τύπου του Αλή Πασά για όσους δεν ενημερώνονται τακτικά) έστελνε το μπουγιουρντί στους Δήμους για να προσυπογράψουν, χωρίς τη μελέτη! (Αφού την είδε ο Αλής, τί να την κάνουν τη μελέτη οι ραγιάδες;).
Δύσκολες μέρες αυτές που περνάμε, σκέφτηκαν, ας βοηθήσουμε όλοι στην ανόρθωση της οικονομίας, παραμερίζοντας τα ενοχλητικά "οικολογικά" προβλήματα. Πάνω απ' όλα ο άνθρωπος, ας περιμένουν οι βίδρες (ή οι φάλαινες κατά περίπτωση).
Ωραία, ας συμφωνήσουμε. Ας καταστραφεί αλλοιωθεί η κοιλάδα της Αβαρίτσας, αρκεί να βοηθήσουμε την Εθνική οικονομία. Ας την πληρώσει το περιβάλλον, οι αγρότες, τα ψάρια, κι οι βίδρες! Εδώ μιλάμε για χρήμα ζεστό! Το οποίο χρήμα, φαντάζομαι, εγώ ο Λουδίτης, θα ρεύσει άφθονο στις αποζημιώσεις (ανάλογο ή πολλαπλάσιο από αυτό που έρευσε στις απαλλοτριώσεις της Εγνατίας για παράδειγμα) και θα δούμε επιτέλους για πρώτη φορά μείωση στα τιμολόγια της ΔΕΗ. 
(Ως γνωστόν, γι αυτό την κάνουμε την πράσινη ανάπτυξη, δηλ. γ@μάμε το πράσινο για χάρη της ανάπτυξης!)
Περιμένει όμως κανένας από αυτούς που ψήφισαν θετικά χτες το βράδυ στην Παραμυθιά, ότι θα μειωθεί έστω και ένα λεπτό του ευρού το τιμολόγιο της ΔΕΗ; Μερικά ψωροχιλιάρικα θα πάρει ο Δήμος, ως αντίτιμο της προδοσίας. Ελπίζω να φτάσουν τουλάχιστο την αμοιβή του Ιούδα (τριάντα αργύρια με τις ανάλογες ισοτιμίες).
Οι ίδιοι βέβαια, θα δείξουν στους κατοίκους της περιοχής τα όσα έκαναν τόσα χρόνια για την αξιοποίηση της κοιλάδας και του φαραγγιού. Το πόσο μόχθησαν για την τουριστική της αξιοποίηση πριν την παραδώσουν αμαχητί στους παρακοιμώμενους των υπουργών για τα υπόλοιπα...
Στους παρακοιμώμενους, οι οποίοι εξαργυρώνουν το γεγονός ότι τόσα χρόνια κοιμούνται στο χαλάκι της εξώπορτας του (εκάστοτε) κυβερνώντος, παραμερίζοντας το σκύλο του, για να αρπάξουν όταν πεταχτεί, το ανάλογο κοκκαλάκι.
Το οποίο κοκκαλάκι θα γίνει κατάθεση στην Ελβετία την ώρα που οι περίφημες ελιές της Μπολιάνας θα γίνουν υποβρύχιες! (Μερικές εκατοντάδες αιωνόβια πλατάνια που θα βγάλουν μπουρμπουλίθρες δεν μας ενοχλούν. Αρκετά έζησαν στο κάτω κάτω, πρέπει να ζήσουν κι οι παρακοιμώμενοι!)
Ας προχωρήσει λοιπόν και το έργο της ύδρευσης της Ηγουμενίτσας, από εκεί που θα σταματήσουν τα νερά που θα κατακλύσουν την περιοχή, ώστε να μη μείνει τίποτα όρθιο! Λίγες χιλιάδες άθλια πλατάνια ακόμη θα φύγουν απ' τη μέση πριν τα στείλει στην πυρά η αρρώστια που ήρθε ως μάνα εξ ουρανού για να καλύψει τις ανάγκες μας σε πετρέλαιο θέρμανσης.
Όταν με το καλό (και τη βοήθεια των φίλων μας) βγούμε από την κρίση, θα φυτέψουμε καινούρια πλατάνια, παίρνοντας σπόρο από τα πλατάνια της παραλιακής οδού της Ηγουμενίτσας για παράδειγμα...

3 σχόλια:

Λεωνίδας Τζάνης είπε...

Δυστυχώς ...άρχισαν τα όργανα παλι , Μιχάλη,
Αν δεν υπάρχει προβλημα, να κοινοποιήσω το άρθρο;

Γρηγόρης Τζιοβάρας είπε...

Μιχάλη, επειδή κάνεις ονομαστική αναφορά σε μένα, σου απαντώ ότι αδικείς κατάφωρα την άποψη μου, γιατί όλα τα πράγματα δεν είναι ή "άσπρα" ή "μαύρα", όπως τα εμφανίζεις στο κείμενό σου. Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να αγαπά τις φάλαινες ή να μπαίνει κάθε μέρα με λαχτάρα στο La Bastia για να δει ποιον καινούργιο "θησαυρό" του τόπου μας -ιστορικό, περιβαλλοντικό, κ.λ.π.- έφερες στο φως, αλλά να καταθλίβεται από την ανεργία που βλέπει γύρω του και να μη θέλει να επιστρέψει στη φτώχεια που έζησε στη δεκαετία του 60. Υπάρχει, βλέπεις, ο μέσος δρόμος που και το περιβάλλον να σέβεσαι και έργα που δίνουν δουλειές να γίνονται, τον οποίο ακολούθησαν και ακολοθούν άλλες χώρες, στις οποίες -πάλι για παράδειγμα- έχουν εργοστάσια ανακύκλωσης και όχι χωματερές και ΧΥΤΑ. Να μη σω και για τη λίμνη Πλαστήρα που στις μέρες μας αποκλείεται να γινόταν γιατί θα βρισκόταν κάποιοι που έχουν το "όχι" φυτρωμένο στο στόμα να διαφωνούσαν. Εικάζω ότι διαφωνείς και με τούτα τα λόγια μου, δέξου τα, όμως, με όση κριτική διάθεση έχεις, αλλά μην τα "δαιμονοποιείς"... Χαιρετίσματα.

Γρηγόρης Τζιοβάρας είπε...

Μιχάλη, επειδή κάνεις ονομαστική αναφορά σε μένα, σου απαντώ ότι αδικείς κατάφωρα την άποψη μου, γιατί όλα τα πράγματα δεν είναι ή "άσπρα" ή "μαύρα", όπως τα εμφανίζεις στο κείμενό σου. Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να αγαπά τις φάλαινες ή να μπαίνει κάθε μέρα με λαχτάρα στο La Bastia για να δει ποιον καινούργιο "θησαυρό" του τόπου μας -ιστορικό, περιβαλλοντικό, κ.λ.π.- έφερες στο φως, αλλά να καταθλίβεται από την ανεργία που βλέπει γύρω του και να μη θέλει να επιστρέψει στη φτώχεια που έζησε στη δεκαετία του 60. Υπάρχει, βλέπεις, ο μέσος δρόμος που και το περιβάλλον να σέβεσαι και έργα που δίνουν δουλειές να γίνονται, τον οποίο ακολούθησαν και ακολοθούν άλλες χώρες, στις οποίες -πάλι για παράδειγμα- έχουν εργοστάσια ανακύκλωσης και όχι χωματερές και ΧΥΤΑ. Να μη σω και για τη λίμνη Πλαστήρα που στις μέρες μας αποκλείεται να γινόταν γιατί θα βρισκόταν κάποιοι που έχουν το "όχι" φυτρωμένο στο στόμα να διαφωνούσαν. Εικάζω ότι διαφωνείς και με τούτα τα λόγια μου, δέξου τα, όμως, με όση κριτική διάθεση έχεις, αλλά μην τα "δαιμονοποιείς"... Χαιρετίσματα.