ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ
(1817-1883)
Ένας Σουλιώτης
στην υπηρεσία του Edward Lear.
Ο Γιώργος Κόκκαλης, με καταγωγή από το
Σούλι της Ηπείρου, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1817. Αδερφός του ήταν ο Σπύρος
Κόκκαλης, ο οποίος μπήκε στην υπηρεσία του ενός από τους δυο Βρετανούς δικαστές
της Κέρκυρας Franklin Lushington (1823-1901). Ο Lushington ήταν φίλος του Βρετανού τοπιογράφου και συγγραφέα Edward Lear
(1812-1888), ο οποίος τον ακολούθησε στην Κέρκυρα γοητευμένος από τον ίδιο,
αλλά και από τη δυνατότητα να ανακαλύψει καινούριους τόπους και να γνωρίσει
εκλεκτή πελατεία για τους πίνακές του, ανάμεσα στα μέλη της υψηλής κοινωνίας
των αποικιοκρατών των επτανήσων.
Ο
Lear προσέλαβε τον Γιώργο ως υπηρέτη κι αυτός
τον ακολούθησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του στο Monde
Generoso της Ελβετίας. Στην επιλογή του Lear αποφασιστικό ρόλο έπαιξε ο αδερφός του
Γιώργου Σπύρος, ο οποίος υπηρετούσε το φίλο του Lushington αλλά και το γεγονός ότι ήταν Σουλιώτης. Ο ίδιος ο Lear είχε επισκεφτεί το Μάη του 1849 το Σούλι
(με υπηρέτη του κάποιον Αντρέα) και εντυπωσιάστηκε από το τοπίο και τα
κατορθώματα του λαού που το κατοικούσε. Μέρος στην επιλογή ενός Σουλιώτη (και
αργότερα όλων των αρσενικών μελών της οικογένειας) για την ακολουθία του,
πρέπει να έπαιξε και η επιλογή του λόρδου Βύρωνα (George Gordon Byron
1788-18240), -τον οποίον θαύμαζε ο Lear[1]- να χρησιμοποιήσει Σουλιώτες για την ακολουθία
του. "...Βρήκα
έναν καλό υπηρέτη τον Γιώργη...μιλάει Ιταλικά, Αλβανικά (είναι Σουλιώτικης
καταγωγής). Ο αδερφός του είναι άνθρωπος του Lushington.
Είναι εξαιρετικού χαρακτήρα. Ο μισθός του είναι δώδεκα δολάρια το μήνα..." έγραψε
στην αδελφή του Ann.[2] Οι υπηρεσίες που έπρεπε να προσφέρει ο
υπηρέτης στα ταξίδια του Lear στην Ελλάδα,
αποτυπώνονται στο παρακάτω γράμμα του: :"...Παίρνουμε στην υπηρεσία μας έναν άνδρα με ένα συγκεκριμένο ημερομίσθιο,
που αναλαμβάνει να κάνει τα πάντα: μας βρίσκει άλογα και διαθέτει άλλα για τις
αποσκευές μας και τα μαγειρικά σκεύη και για προμήθειες και για κρεβάτια.
Είμασταν συνολικά 7 άλογα!!! Ξεκινάμε με την ανατολή του ηλίου, μετά από ένα
γερό πρόγευμα με καφέ και αυγά και ταξιδεύουμε μέχρι τις 10 π.μ. Σταματάμε σε
κάποιο χωριό ή δίπλα σε καμιά πηγή, στήνουμε μια σκηνή και σε καμιά δυο ώρες
ένα τέλειο γεύμα εμφανίζεται. Μετά συνεχίζουμε μέχρις ότου, κατά το σούρουπο
φτάσουμε σε κάποιο χωριό, όπου το οποιοδήποτε σπίτι θεωρείται κατάλληλο για την
διανυκτέρευσή μας, δεδομένου ότι αμέσως στήνονται μικρά μεταλλικά ράντζα με
στρώματα κι από πάνω τους κρεμάμε μια μεγάλη θήκη από τούλι , που τη δένουμε
στο ταβάνι, μέσα στην οποία γλυστράω από μια τρύπα, η οποία δένεται σφιχτά
μόλις μπω, ούτως ώστε κανένα άλλο πλάσμα να μη μπορεί να εισχωρήσει κι έτσι
κοιμάμαι βαθιά μέσα σ' ένα δωμάτιο γεμάτο με παντοειδή ζωύφια..."[3]
Σκίτσο του E. Lear, με τον ίδιο, έναν Ινδό που κρατάει ομπρέλα και το
Γιώργο Κόκκαλη που κρατάει τα χαρτιά του ζωγράφου πάνω σε έναν ελέφαντα.
Από το ταξίδι στην Ινδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου