" Φάμανε το βόιδι και ποστάσαμαν στη νουρά. " "

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Μαζαρακιά



Μαζαρακιά, η. (Mazrek[1]). Ο Πιρί Ρεΐς αναφέρει το τοπωνύμιο ως Mazaraq.[2] Ως Μαζαρακιώτες αναφέρονται οι κάτοικοι στο 18ο αιώνα.[3]
Ο μητροπολίτης Αθηναγόρας γράφει: «…η τοπωνυμία Μάζι πολλαχού της Ηπείρου, σημαίνουσα τόπον υδατώδη. Μάζι ποταμός Αχαΐας, εξ αυτής έχουν την αρχήν των και αι Μάζαρα, Μαζαρακιά, Μαζαράκι, πεδιάδες, αγροί εύφοροι…»[4]
Η Β. Ψιμούλη (αναφερόμενη στο Σούλι) γράφει: "...πρόκειται εδώ για χαρακτηριστική περίπτωση βασικής διαδικασίας μετασχηματισμού του γένους, όπου το αρχικό και παλαιό γένος, αφού διακλαδωθεί σε υποομάδες όλων των κατηγοριών, χάνει, τελικά, την αρχική μορφή και ονομασία του. Στην περίπτωση αυτή, το όνομα γενάρχη και γένους, δηλωτικό του τόπου και των κατοίκων του, μετατρέπεται σε πατριδωνυμικό. Μια παρόμοια, άλλωστε, διαδικασία μετασχηματισμού του γένους παρατηρείται και στο γειτονικό Μαζαράκι. Από τον αρχηγό Μαζαράκη του χρονικού των Τόκκων και το γένος του παρέμεινε μόνο το όνομα του οικισμού Μαζαράκι ή Μαζαρακιά (δηλαδή τόπος των Μαζαρακαίων) και, κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, ως πατριδωνυμικό Μαζαράκης, αλλά όχι ως όνομα μεγάλου γένους της περιοχής..."[5] Ο Κ. Οικονόμου, (αναφερόμενος στο Μαζαράκι) συνδέει το τοπωνύμιο με τους Μαζαρακαίους και γράφει: "Το επώνυμο Μαζαράκης είναι δυνατό να προέρχεται ή
α) Από το αλβ. ουσ. mazi,-a 'οργωμένο χωράφι έτοιμο για σπορά' και την κατάληξη -(t)ar με την οποία σχηματίζονται ουσιαστικά που δηλώνουν και το πρόσωπο που ασχολείται με κάτι: dijetar 'ο επιστήμων' ...Στον έτσι δημιουργημένο τύπο *mazar προστέθηκε η κατάληξη -ak, όπως στα Vloranak 'ο κάτοικος της Vlonë'...
β) Από το επώνυμο Μάζης και την προσθήκη της μεγεθ. καταλ. -αρης: π.χ. Αποστολάρης (<Απόστολος), Κιτσάρης (Κίτσος) όπου επώνυμο Μάζαρης και Μαζάρης. Από τα επώνυμα αυτά με την προσθήκη της ανθρωπωνυμικής κατάληξης -ακης δημιουργείται το επώνυμο Μαζαράκης..."[6]


[1] Prapaj, Çamëria, σ. 39.
[2] Λούπης, Πιρί Ρεΐς, σ. 331.
[3] Γ. Παπαγεωργίου, Πάργα, σ. 99.
[4] Αθηναγόρας, Πρωτοελληνική, σ. 43.
[5] Ψιμούλη, Σούλι, σ. 147.
[6] Οικονόμου, Οικωνύμια, σ. 183.

Δεν υπάρχουν σχόλια: