Και τέλος, η LA BASTIA (Λα Μπάστια)
η...ναυαρχίδα της οικογένειας, νοσταλγικά θυμωμένη
χρόνια τώρα.
Μόλις τόλμησα να βγω λίγο από το ...θεσπρωτικό καβούκι μου.
Έτσι βρέθηκε λίγος χώρος, για διαβάσματα μακρινά
για τα λιμερίκια του Εδουάρδου,
για τα λιμερίκια του Εδουάρδου,
για τον Λόρκα και τον Μπόρχες..
Το 99% όμως του υλικού, δεμένο με τη Θεσπρωτία!
1 σχόλιο:
και πόλι μας άρεσε το άνοιγμα στα μάκρυνα...(μην μας πουν και τοπικιστές στο τέλος)
Δημοσίευση σχολίου