" Φάμανε το βόιδι και ποστάσαμαν στη νουρά. " "

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017


Οι κομμουνιστές αντάρτες νύχτα στο χωριό
΄Ενα χρόνο πριν λήξει η μεγάλη αυτή αλληλοσφαγή, στις 17 Γενάρη του 1948 μπήκαν τη νύχτα στο χωριό από την τοποθεσία “Βούνο”, οι κομμουνιστές αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. με επικεφαλής τον «καπετάν Κουμπούρα» ( Παρούση). Οι λίγοι στρατιώτες και κάποιοι Σαγιαδινοί, οι οποίοι φρουρούσαν πάνω από το χωριό κοντά
στη θέση Λυκογιάννη, δεν τους πήραν μυρωδιά. Έτσι μπήκαν ανενόχλητοι. Παραβίασαν τα καταστήματα για να πάρουν τρόφιμα και τσιγάρα και επιστράτευσαν νέους του χωριού. Πήγαν τότε μαζί τους, άλλοι βιαίως και κάποιοι οικειοθελώς, οκτώ νέοι: Φάνης Κέρος, Γερ. Γκόγκος, Πέτρος Καλέσης, Φάνης Κόρος, Σπ. Μπιρμπίλης, Θεόδ. Μπομπολής, Σπ. Μποροβίλης και ο Παύλος Μπέσιος. Ο τελευταίος τους ξέφυγε και γύρισε στο χωριό με τα πόδια του καταπληγωμένα.
Αποχωρώντας έγιναν αντιληπτοί από τους ευρισκόμενους στο φυλάκιο και αντάλλαξαν πυροβολισμούς. Οι πυροβολισμοί ξεσήκωσαν το χωριό. Αλαφιασμένοι οι κάτοικοι ξεμυτούσαν δειλά από τα σπίτια τους, για να δουν τι γίνεται. Οι γυναίκες και τα παιδιά ξεφώνιζαν έντρομα. Ο κόσμος, που τόσα φοβερά έβλεπε και ζούσε εφτάμιση χρόνια τώρα από τον Οκτώβρη του 1940, πανικοβλήθηκε.
Τελικά, δεν ξέρω πώς έγινε και αρχίσαμε, μ’ όλο το σκοτάδι, να εγκαταλείπουμε τα σπίτια και να ροβολάμε στα νότια του χωριού.
Μαζευτήκαμε στο λιοτρουβειό της εκκλησιάς οι περισσότεροι κάτοικοι. Εκεί μάθαμε για τους νέους που πήρανε μαζί τους οι αντάρτες, δυο μάλιστα από το λιοτρουβειό αυτό (η Σαγιάδα είχε τότε δυο λιοτρουβειά. Το δεύτερο ήταν του Νικ. Κωνσταντή, δυτικά από το Πηάδι), ενώ δουλεύανε νυχτερινή βάρδια. Στους δύο αυτούς ήταν και ο Φάνης ο Κόρος, πρώτος μου εξάδελφος από τη μητέρα.
Τους μισούς δεν τους ξανάδαμε. Έπεσαν στις μάχες με το στρατό. Σκοτώθηκαν τότε οι: Πέτρος Καλέσης, Γεράσιμος Γκόγκος, Θεοφάνης Κόρος, Γεώργιος Κολοκυθιάρης (ο τελεταίος πήγε αργότερα). Σώθηκαν και επαναπατρίστηκαν μετά το 1952 ο Σπυρίδων Μποροβίλης και ο Θεόδωρος Μπομπολής και μετά το 1974 οι δυο αδελφοί Φάνης και Γρηγόρης Κέρου. Σ΄αυτούς ήταν και ο Σπ. Μπιρμπίλης, ο οποίος δραπέτευσε από τους αντάρτες και κατέφυγε στον εθνικό στρατό
όπου πήρε και το βαθμό του ανθυπολοχαγού κατά απονομή λόγω ανδραγαθίας.
Μεταξύ των φονευθέντων ήταν και ο Φάνης Κόρος. Τον πατέρα του είδαμε που τον σκότωσαν οι Γερμανοί.
Σαν ξημέρωσε δόθηκε εντολή να κατέβουμε στο Σκάλωμα. Και αποκεί μεταφερθήκαμε αμέσως στην Κέρκυρα με πλοία του πολεμικού μας ναυτικού. «Ήταν εντολή του στρατηγού Μπότσαρη», λέει ο συγχωριανός μας Βασίλης Μάστορας. ΄Ηταν βεβαίως τακτική των ιθυνόντων, η οποία αποσκοπούσε στην αποψίλωση της
παραμεθορίου, για να μην μπορούν οι κομμουνιστές να επιστρατεύουν άντρες και να εφοδιάζονται με τρόφιμα και άλλα αναγκαία. Και πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό το στόχο τους, αφού άδειασε όλη σχεδόν η παραμεθόριος από τους κατοίκους της.
Έτσι βρεθήκαμε πρόσφυγες στην Κέρκυρα ανταρτόπληκτοι ή αλλιώς "συμμοριόπληκτοι". Οι κομμουνιστές για πολλούς δεν ήταν παρά κοινοί συμμορίτες ! 

Γεώργιος Τσόγκας, Σαγιάδα, σσ. 219-220.

Δεν υπάρχουν σχόλια: