Πόθεν και πότε οι Έλληνες;

Πάντα στις γιορτές και το μεσοκαλόκαιρο, ξεφεύγω λίγο από την Ηπειρολαγνία των αναγνωσμάτων κι αφοσιώνομαι σε κάτι διαφορετικό. Αυτό όμως το βιβλίο το απόφευγα καιρό, γιατί ήξερα ότι θα με ξεβολέψει. Είναι ακριβώς αυτό που παθαίνουν οι πανεπιστήμονες, όταν κάποιος ρίχνει μιά πέτρα στα ήρεμα νερά της λίμνης τους. Αλαφιάζονται και με το δίκιο τους. Όταν φτιάχνεις μια θεωρία στο μυαλό σου, είναι σαν τη τζαμαρία. Ένας μικρός με μιά σφεντόνα, μπορεί να στην κάνει θρύψαλα!
 (Και στη δική μου την περίπτωση, δε μιλάμε για τζαμαρία, αλλά για ...τζαμάκι κάδρου!)
Ακόμα είμαι στη 200η σελίδα, οπότε έχω πολύ δρόμο. Όταν το τελειώσω (γιατί η Μουργκάνα λυσσομανάει στη γωνία και με περιμένει) θα σας ενημερώσω...