Μῆκος χρόνου
Στον Μιχάλη Γκανά
Θά εἶναι νύχτα καί θά οὐρλιάζουν τά βατράχια
καί τά σκυλιά θά σεργιανοῦν στήν ἀγορά
καί ἐσύ μʼ ἕνα μαχαίρι στά νεφρά
θά συντροφεύεις τά φαντάσματα στά βράχια.
Ἐκεῖνος θά ‘ρχεται ἀπʼ τʼ ἀνέμου τόν κρυψώνα
-ξύλινα πόδια πού κοντεύουν τήν ὀργιά-
καί σύ μέ τόν ἀνάπηρο σουγιά
θά σκάβεις πάλι τʼ ὄνομά του στόν αἰώνα.
Σέ κούφια μέρα θά γλιστρᾶς τυφλός σακάτης
θά ᾿νʼὅλος αἶμα τοῦ σκυλιοῦ σου ὁ ζουρνάς
κι ἄν φύγεις ὅλο πίσω θά γυρνᾶς
στά μαυρολίθαρα δεμένος ἀπελάτης.
Από την πρώτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Μπράβου, “Ορεινό Καταφύγιο” εκδ. “Κείμενα”, 1983.
(Όσοι ξέρουν τον Χ. Μπράβο δεν θα απορήσουν με την παρουσία του σε ένα θεσπρωτικό ιστολόγιο. Για όσους αναρωτηθούν όμως να πω ότι - πέρα από τη φιλία του με τον Μ. Γκανά- η γυναίκα του η Ερμιόνη κατάγεται από εδώ κι ο ίδιος είχε δουλέψει στην εφορεία στην Ηγουμενίτσα...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου