Ένα λουλούδι που γεμίζει αυτή την εποχή τις υγρές πλαγιές και τα ξέφωτα με μέσο υψόμετρο.
1 σχόλιο:
Ανώνυμος
είπε...
Μια υπέροχη εικόνα από τις ανθισμένες πλαγιές των βουνών της Θεσπρωτίας, μιας όμορφης κόρης του Ιονίου, της αγαπημένης και ευλογημένης Γης των Θεών, της χώρας του Αχέροντα και της Αχερουσίας. Αναπνέω το μυρωμένο αέρα των βουνών σου. Έισπνέω τη φρεσκάδα από το νοτισμένο αγέρι της γαλάζιας σου θάλασσας, που στραφταλίζει διαμάντια, όταν τη "δέρνει" αλύπητα ήλιος χωρίς "μαντύ". Βουτάω ολόκληρη στα δροσερά, ζωογόνα νερά του κόλπου σου χειμώνα-καλοκαίρι.Ξαναγεννιέμαι. Έγινες πατρίδα για μένα, την απάτριδα. Έδωσες πόλη σε μένα, την άπολη Εσύ ακριτική και συνοριακή γραμμή "των οριζόντων", λιμάνι και ορμητήριο, χώρα των μύθων και των θρύλων. ΓΑΙΑ ΜΥΘΙΚΗ Η Λουκια της δίκοπης ζωής Alma Libre
Εγράφη εν Σαγιάδα χωρίον (από το μηναίο του Καλλινίκου, Σαγιάδα 3-6-1525)
ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΕΛΛΙΑΝΗΣ
ΜΧΛ > ΜΙΧΑΗΛ (κεραμική επιγραφή στο ναό του Α. Δημητρίου στο Τουρκοπάλουκο)
Το ιστολόγιο αυτό είναι μια περιήγηση στη Θεσπρωτία που όπως όλες οι πατρίδες είναι όμορφη κι όπως όλες οι πατρίδες μας πληγώνει. Από τη μια μεριά η ομορφιά του ανέγγιχτου τοπίου κι απ' την άλλη η απόλυτη βαρβαρότητα! Έρως και Φρίκη! Κατά τα άλλα τη διαφημίζουμε σαν Θεσπρωτία του πράσινου και του γαλάζιου, πράσινο όσο αφήσαμε και δεν το κάψαμε και γαλάζιο όσο απέμεινε από τις καταπατήσεις και τις "επενδύσεις". Επειδή όμως υπάρχει ελπίδα ότι μπορούμε κάτι να κάνουμε ως πολίτες αυτού του τόπου, ως αυτόνομες μονάδες που αντιστέκονται συλλογικά κι όχι σαν πρόβατα που περιμένουν στο μαντρί τους τη σφαγή, έχει νόημα κι αυτή η προσπάθεια... Δημοσιεύω τις απόψεις μου με πλήρες ονοματεπώνυμο γιατί πιστεύω ότι η κριτική πρέπει να είναι επώνυμη κι όχι κρυμμένη πίσω από κάποιο ψευδώνυμο.
1 σχόλιο:
Μια υπέροχη εικόνα από τις
ανθισμένες πλαγιές των βουνών της
Θεσπρωτίας, μιας όμορφης κόρης του
Ιονίου, της αγαπημένης και ευλογημένης Γης των Θεών, της χώρας του Αχέροντα και της Αχερουσίας.
Αναπνέω το μυρωμένο αέρα των
βουνών σου.
Έισπνέω τη φρεσκάδα από το
νοτισμένο αγέρι της γαλάζιας
σου θάλασσας, που στραφταλίζει
διαμάντια, όταν τη "δέρνει"
αλύπητα ήλιος χωρίς "μαντύ".
Βουτάω ολόκληρη στα δροσερά,
ζωογόνα νερά του κόλπου σου
χειμώνα-καλοκαίρι.Ξαναγεννιέμαι.
Έγινες πατρίδα για μένα, την
απάτριδα.
Έδωσες πόλη σε μένα, την άπολη
Εσύ ακριτική και συνοριακή
γραμμή "των οριζόντων",
λιμάνι και ορμητήριο,
χώρα των μύθων και των θρύλων.
ΓΑΙΑ ΜΥΘΙΚΗ
Η Λουκια της δίκοπης ζωής
Alma Libre
Δημοσίευση σχολίου