Τέλος πάντων, με χίλια βάσανα σκαρφάλωσα ως την κορφήκι εκεί μπαϊλντισμένος, χτυπήθηκα από τον αέρα που σφύριζε!
Από τη στούγα του δάσους στον αέρα της κορφής!
Κι επειδή εκεί ήταν τ' αντάρτικα μετερίζια
μ' έπιακε το παράπονο, που τόσα χρόνια είμαστε στη στούγα
(βαθουλό μέρος με άπνοια)
και δεν πιάνουμε τσι κορφές που φυσάει αβέρτα!
Αφήκαμαν τσου Αμερικανοτσολιάδες ν' αλωνίζουν!
Δυό λιθάργια απάνω στ' άλλο
γαμώ τη (μ)προσκύνα μου !
(προσκύνα η προσκύνηση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου