Οι νεράιδες
Κατά την πίστη των χωρικών εδώ, οι νεράιδες είναι πολύ όμορφες κοπέλλες, στα άσπρα συνήθως ντυμένες, που τριγυρνάνε τα μεσημέρια ή τις νύχτες. Κι αν τύχη κανείς στο πέρασμά τους, τον περιτριγυρίζουν, χορεύουν γύρω-γύρω, του μιλούν και προσπαθούν να τον φέρουν κοντά τους. Αν τους μιλήσει από κείνη τη στιγμή θα μείνει βουβός ή άλλη αρρώστια μπορεί να τον βρή. Πολλές φορές παίρνουν τον άνθρωπο, τον σηκώνουν ψηλά κι ύστερα λένε, τον αφήνουν και πέφτει κάτω και χτυπάει πολύ. Μπορεί και να σκοτωθή. Αυτές κουνάνε τον αέρα, γίνεται ρούφουλας (=σίφουνας), που μπορεί να ξεριζώση δέντρα, να σηκώση τις στέγες από τα σπίτια ή να σκοτώση ολόκληρο κοπάδι από πρόβατα. Κάθε άνθρωπος μπορεί να προσβληθή από τις νεράιδες, αλλά πιο πολύ απ’ όλους προσβάλλεται η λεχώνα γυναίκα.
Αυτή δεν πρέπει να βγαίνη έξω από το σπίτι της σαράντα (40) ολόκληρες ημέρες από τη στιγμή, που θα βασιλέψη ο ήλιος ως την άλλη μέρα το πρωί. Δεν πρέπει επίσης να περάση από χαράδρες και ρεύματα, γιατί κατά την πίστη τους είναι περάσματα “διαβάσματα” των νεράιδων. Διηγούνται γεγονότα σχετικά με τις νεράιδες, που έτυχε να συμβούν σε μερικούς απ’ το χωριό. Ένας χτυπήθηκε, λένε, απ’ αυτές με αποτέλεσμα να τον πιάνη κατόπι σεληνιασμός, Άλλη μια γυναίκα, νεραϊδοχτυπημένη, έμεινε βουβή κι ο γιατρός που καλέστηκε, δεν μπορούσε να προσφέρη καμιά βοήθεια.
Όταν βγης, λένε, έξω τη νύχτα κι ακούσης κάποιον να σε φωνάζει στο όνομά σου, δεν πρέπει να του μιλήσης. “Είναι η μοίρα σου, που σε φωνάζει και θέλει να σου πάρη τη λαλιά Γι αυτό αν μιλήσης, αν αποκριθής, θα μείνης βουβός και θα πέσης βαριά στο στρώμα”…
Γαρυφαλλιάς Φίλη-Μπέσιου, Ο Αμπελώνας Φιλιατών, Λαογραφικά σύμμεικτα, Ιωάννινα 1972,σ.42-43.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου