LA BASTIA

Ο ΝΤΟΓΚΑΣ

Πίσω απ' το Μαυροβούνι τση Σκουπίτσας, είναι οι πηγές του Βόντα. Βγαίναμαν εκεί και παίρναμαν νερό, όταν πηγαίναμαν με τσι κορύτους για ψάρεμα. Τότες δεν είχε μηχανές και μπεζίνες, αμπώναμαν με το ακόντι, τρεις ώρες δρόμο από το Στραπούντο!

Είχαμαν πάει με το σχωρεμένο τον πατέρα μου για πόχιασμα. Περιμέναμαν να κάτσει το φεγγάρι και να μπούμε με τσι μπογάντες στα ρηχά. Τότες είχε και χέλια ο Βόντας, θερία, μ' ένα μαναχά γιομίζαμαν τη μπινιάτα για μπουρδέτο!

Ήμασταν κοντά στσι πηγές και μου λέει ο πατέρας,

ώσπου να κάτσει το έρμο το φεγγάρι, πάμε να πιούμε έναν κόμπο νερό, κοράκιασα!

Και δεν πάμε του λέω. Κι εγώ είχα διψάσει. Κοντεύαμαν να βγούμε στη στεριά κι εγώ έβγαλα τη βίκα από την πλιώρη που την είχα χωμένη. Μώμεινε όμως το κόρτσαλο στα χέρια!

Από το βουνό σκώθηκε ρούφουλας, θερίος άντρας, μαλλιαρός και μας πέταξε την πρώτη πέτρα. Ευτυχώς δεν μας πίτυχε, αλλά έσκυψε να πάρει τη δεύτερη. Ο πατέρας άρπαξε τ' ακόντι κι άρχισε να σμπρώχνει σαν τρελός,

Βόγα μου λέει, ο Ντόγκας!

Πήρα κι εγώ μια δόγα από τα πένταυρα κι έκανα κουπί στα κουτουρού για να φύγουμε γληγορότερα!

Ο Ντόγκας μας πέταγε κάτι θερίες πέτρες ίσια μ' ένα καρπούζι. Έσκαγαν μέσα στη θάλασσα, πλάααφ, σα μπόμπες! Όπου φύγει-φύγει, για να γλυτώσουμε οι έρμοι,

νάχε γίνει ξίκι και το νερό και το καλό του, είπε ο πατέρας ξεψυχισμένος.

Πήραμαν μια ανάσα και μετά γυρίσαμαν στο Σκάλωμα. Κανένας δεν είχε όρεξη για ψάρεμα μετά το Ντόγκα.

Κι αυτοί που λένε ότι τάχαμ' αυτά για το θεριό, τα λένε οι ψαράδες για να μη ζυγώνουνε οι άλλοι στο Βόντα και τσου πιάνουν τα ψάρια, μη τσ΄ ακούς.

Εγώ το Ντόγκα τον είδα με τα μάτια μου σου λέω!

Φάνης Σκέντος (Σιούτης) Σαγιάδα.