LA BASTIA

ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Ούτε η οικειότητα του μετώπου σου,

καθαρού σαν γιορτή

ούτε η χάρη του κορμιού σου,

ακόμα μυστηριώδους και διστακτικού

ακόμα κοριτσίστικου,

μήτε όσα δέχομαι απ΄τη ζωή σου, λόγια ή σιωπές

τίποτα πιο αινιγματικό δε θα μπορέσεις να μου δώσεις

πέρ' απ΄ το να κοιτάζω τον ύπνο σου

τυλιγμένο στην αγρύπνια των χεριών μου.

Παρθένα για μια ακόμα φορά σαν από θαύμα

από την αθωωτική αγνότητα του ύπνου,

αμέριμνη, λαμποκοπώντας σα μια χαρούμενη στιγμή

που μας φέρνει η μνήμη,

θα μου δώσεις αυτό τ΄ ακρογιάλι της ζωής σου

που ούτε εσύ ακόμα δεν ξέρεις.

Θα ξεχυθώ μες στη γαλήνη σου

να ξεχωρίσω αυτή την απόμακρη ακτή του εαυτού σου

κι ίσως σε δω πρώτη φορά

όπως ο θεός πρέπει να σε βλέπει

με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου

δίχως τον έρωτα

χωρίς εμένα.

Χ.Λ.ΜΠΟΡΧΕΣ