Τ΄ΑΣΠΡΟ
ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ
Ο
Χάρος ήρθε
σαν
μισοτελειωμένη κουβέντα.
Έστρωσε
μια κουβέρτα κι αποκοιμήθηκε
ώρες
πολλές μετά την κηδεία.
Τον
έβλεπαν τα παιδιά κι απορούσαν.
Αυτός
ροχάλιζε απαλά
και
τους χαμογελούσε στον ύπνο του.
Ονειρευόντανε
μικρούς
θλιμμένους
κήπους.
Ο
Χάρος
δώδεκα
χρονώ παιδί
αμούστακο
ακόμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου