Γαϊτανοζωμένο

Μωρέ μικρέ, μικρούτσικε, και γαϊτανοζωμένε,

όταν σε γένα η μάνα σου και σε κοιλοπονούσε,

εγώ στη θύρα στέκομουν κι έκανα το σταυρό μου:

Κυρά να γένει βασιλιάς, κυρά, να γένει ρήγας,

να γένει κι αρχοντόπουλο με το σπαθί στο χέρι.

Αντώνης Α. Ζώης, Φοινίκι Θεσπρωτίας, ερινεός, Αθήνα 2011, σ.33.