Αβαρίκος

(Αβαρίκος), ο. Ονομασία ενός από τους οικισμούς στο ιστορικό τετραχώρι του Σουλίου. Σήμερα έρημο χωριό. Ο Ι. Λαμπρίδης, γράφει: "... το δ' όνομα Αβαρίκος και Αβάρων ίσως αυτόθι εγκατάστασιν υποκρύπτει και μαρτυρεί..." [1] Ο Π. Φουρίκης θεωρεί το όνομα αλβανικό χωρίς να δίνει εξηγήσεις: "...Το όνομα Αβαρίκο ή ορθότερον Αβαρίκου ετυμολογικώς δέον ν' αναχθή εις την αυτήν ρίζαν ήν και το Αβαρίτσα· περί τούτου όμως λεπτομερέστερον άλλοτε..."[2] Ο Α. Πετρίδης υποστηρίζει ότι οι Σουλανιώτες "...ωνόμασαν...κορυφήν τινά 'Αβαρίκον' προς πικράν ανάμνησιν της επαράτου 'Αβαρίτσας'..."[3] Αβαρίτσα λεγόταν το γειτονικό χωριό, του οποίου οι κάτοικοι άρπαζαν τις γυναίκες των Σουλανιωτών και αυτό έγινε η αιτία να μετοικίσουν οι Σουλανιώτες στο Σούλι και το οποίο ο Πετρίδης ετυμολογεί: "..'Avaritia' (Φιλαργυρία) και ο κάτοικος 'Avaritinus' (ελληνιστί 'Αβαριτσιώτης'..."[4].

Το τοπωνύμιο προέρχεται από το παλαιοσλαβικό Avorьcъ τόπος με σφενδάμους, < παλαιοσλαβικά avorъ πλάτανος. Τη βάση του τοπωνυμίου θα μπορούσε να αποτελεί ένα σλαβικό τοπωνύμιο Javornik >Αβαρνίκος> Αβαρίκος.[5] Σύμφωνα με παράδοση που διασώζει ο Ζώτος Μολοσσός[6], οι κάτοικοι ήρθαν από την Αβαρίτσα του Δελβίνου. Συνοικισμός του Αβαρίκου ήταν ο Μπενούκας. Ο Σ. Μουσελίμης γράφει: "...Ο Μπενούκας διαχωρίζεται από τον Αβαρίκο κατακόρυφα με χαμηλό διάρραχο που κατέρχεται από τις πλαγιές του βουνού Φλάμπουρο..."[7] Στο χάρτη της Γ.Υ.Σ. το ύψωμα πάνω από το συνοικισμό αναφέρεται ως Μπενούκα (595μ.).[8]

---

[1] Λαμπρίδης,

[2] Φουρίκης, Σούλι, σ. 405.

[3] ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, αρ. 740, 11-1-1908, σ.4.

[4] ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, αρ. 740, 11-1-1908, σ.4.

[5] Συμεωνίδης, Λεξικό, σ. 161.

[6] Ζώτος, Δρομολόγιο, σ. 37.

[7] Μουσελίμης, Σούλι, σ. 39.

[8] Γ.Υ.Σ. Παραμυθιά 1971.