" Φάμανε το βόιδι και ποστάσαμαν στη νουρά. " "

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2023

κροτσιάρης και κροτσιάρηδες (και κυρίως ) ξεκρότσιασμα!


 «Και μην διαφωνείτε με τους οπαδούς της προηγούμενης αποκάλυψης με άλλο τρόπο παρά με τον πιο ευγενικό τρόπο».


Σούρα al-Ankabut («η Αράχνη»· κεφ. 29, στίχος 46) 

 κρότσια (τα) (τα κρότσια) στρώση με λέρα = με βρώμα, στρώση όχι μόνο ορατή αλλά και απτή, στα ρούχα ή 

αλλού... [Ζώης] - η ακαθαρσία, λέρα, βρομιά. (Ετ. Αλβ.krosi = κασιδιάρης). [Κολ.] - βρωμιές, ακαθαρσίες, ρύπος. 

[Κ.Λ] 

κροτσιάζω [προφ. κροτσ'ιάζω] είμαι πολύ ακάθαρτος (πιθαν. προελ. Αλβ. krosi = κασίδα). [Π.Μ] – (κροτσιάζω 

Ο σοφός φίλος μου Σαμσαντίν,(ύστερα από ειδική παράκληση) μου έστειλε τα παρακάτω: Το όνομα είναι εμφανέστατα σλαυικό και πιθανολογώ βοσνιακό (όπως ξέρεις τα σερβο-κροατο-βοσνιακά είναι κατ’ ουσίαν μία γλώσσα).

Μπορεί να σχετίζεται με το кротко (κρότκο/επίρρημα) και το кроткий (κρότκι/επίθετο) που δηλώνουν τον ευγενή, μειλίχιο, πράο, ταπεινό και ήρεμο άνθρωπο. 

Μπορεί όμως και να σχετίζεται με το σερβο-κροατο-βοσνιακό крочити (κροτσιτί / σε λατινικούς χαρακτήρες: kročiti) που είναι ένα αμετάβατο ρήμα και σημαίνει ‘βαδίζω’ ‘η ‘πατάω). Πιθανολογώ ότι αυτό το τάγμα (του οποίου το όνομα δεν ήξερα και την ύπαρξη στους Φιλιάτες αγνοούσα) προέρχεται από την Βοσνία, επειδή οι εκεί Βογόμιλοι αποδέχθηκαν εύκολα το Ισλάμ, ενστερνιζόμενοι περισσότερο τις ψυχικές πρακτικές ασκήσεις μυστικιστικών ταγμάτων και λιγώτερο την θεολογική βλακεία των άχρηστων σεϊχουλισλάμηδων. 

 

Μπορεί όμως να αποτελούν και μία μπεκτασική και κιζιλμπασική παραφυάδα που έφθασε σε σας από την κοντινή Αλβανία επειδή, όπως ξέρεις, ο γελοίος βλάκας Μαχμούντ Β’ απαγόρευσε το 1826 τους μόνους εκφραστές του πραγματικού Ισλάμ, δηλαδή τους Μπεκτασήδες, και κατάργησε (την ίδια χρονιά) το μόνο σώμα στρατού το οποίο θα μπορούσε να σώσει την καταρρέουσα και διάτρητη από αγγλο-γαλλική χολέρα αυτοκρατορία του, δηλαδή τους Γενίτσαρους. Αυτά προξένησαν μία μεγάλη φυγή των Μπεκτασήδων από την Ανατολία προς τις εκτάσεις της σημερινής Αλβανίας και ΒΔ Ελλάδας που ήταν ελάχιστα ελεγχόμενοι και ούτως ή άλλως περιθωριακοί χώροι για την αυτοκρατορική αντίληψη περί των εκτάσεων του κράτους.

 

Και αυτό το αναφέρω επειδή η πρακτική των κροτσιάρηδων, την οποία αναφέρεις, ήταν συχνά-πυκνά αυτή των μυστικιστών πολλών και ποικίλων ισλαμικών μυστικιστικών ταγμάτων, όπως άλλωστε και πολλών χριστιανών, ινδουϊστών, βουδιστών και Αφρικανών. Η «εγκατάλειψη» και η «απλυσιά» είναι συμπληρωματικές καταστάσεις της αφαγίας, της αγαμίας, και της εν γένει αφιέρωσης του ατόμου στο Θείο. Όλα αυτά υπάρχουν και στον Ιουδαϊσμό της Ύστερης Αρχαιότητας (Εσσαίοι). 

 

Και βεβαίως έχεις δίκιο να αναφέρεις την παρουσία αυτών των ατόμων κοντά σε λίμνες, πηγές και ποτάμια για διαδικασίες εξαγνισμού. Οι σημερινές κυρα-Κατίνες του δυτικού κόσμου της ψευτο-αναζήτησης νομίζουν ότι εκείνοι όλοι, τους οποίους εβάπτιζε στον Ιορδάνη ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είχαν σαπουνιστεί πρώτα σε μπανιέρες ξενοδοχείων πέντε αστέρων, αλλά αυτό είναι μικρό δείγμα μόνον της απέραντης βλακείας και τύφλας τους.

 Εκείνο που μπερδεύει εν προκειμένω την υπόθεση είναι τα ελληνικά τα οποία είναι μία φωνητικώς πολύ πτωχή γλώσσα και έτσι δεν ξέρω αν το -τσ (του ‘κροτσιάρης’) αντιστοιχεί σε σλαυικό -ц (-ts, οπως στο pets) η σε σλαυικό -ч (-ch, οπως στοcherish). [είναι φυσικά τσ όπως τσιάτρα-πάτρα! Παπατσάβαινα κτλ](μέσο), κροτσιασμένος). «Κροτσιασμένα τα σκουτιά ! Είκοσι χρόνια κι άπλυτα!». [Ζώης]

Όταν η ξαδέρφη μου η Φωτούλα, διορίστηκε δασκαλίτσα στην αρβανιτόφωνη Σκουπίτσα, δεν φτάνει που δεν καταλάβαινε τίποτα από τη γλώσσα των παιδιών είχε και το πρόβλημα με την απίστευτη λέρα τους! Έβαλε το λάστιχο και προσπάθησε με νερό και σαπούνι να τα "ξεκροτσιάσει". Δεν κατάφερε τίποτα και τη θυμάμαι που έκλαιγε! Η μάνα μου τση πρότεινε να ρίξει μέσα στη λεκάνη αγιασμό! Το "ξεκρότσιασμα" ήταν τελετουργικό κι όχι λειτουργικό! Έπρεπε να φύγουν πρώτα τα "δαιμόνια που το δημιούργησαν και μετά η λέρα!

 Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η δοκιμασία στην οποία (ακούσια) μπήκα θα έχουμε πολλά περισσότερα για τους κροτσιάρηδες των Φιλιατών (στην πλατεία του "Τζιαμόπλου" στο Φιλιάτι το καλοκαίρι νάμαστε καλά! (Τί θα κάνει ο Κοπίτσας μέχρι τότε, δικός του μπελιάς!)

1 σχόλιο:

Μιχάλης Γ.Πασιάκος είπε...

Συμπληρώνω ότι σε μας, στο χωριό μου, (το Σαλονίκι Παραμυθιάς) το "κόρτσιασμα" (το "ρ" ΄πριν από το "τ"),αναφερόταν και στα μετά την γενετήσια πράξη, όταν κάποιους τους έπιαναν οι απατηθέντες "κορτσιασμένους"!
Παύλος Αλεξίου